Πέμπτη 4 Ιουνίου 2009

Η Αθήνα σε αναζήτηση


Δύο στάσεις στην πόλη για τον πολιτισμό του άστεως, τον πολιτισμό της καθημερινότητας, τον πολιτισμό των δρόμων. Ακαδημαϊκή αποκέντρωση; Το επανέφερε ο υπουργός Παιδείας. «Θα έπρεπε το Πολυτεχνείο να το έχουμε μετατρέψει σε ένα Μουσείο Εθνικής Αντίστασης, για να θυμόμαστε όλοι το τανκ που εκείνο το βράδυ επιχείρησε βιαίως να καταλύσει την πανεπιστημιακή ελευθερία του στοχασμού και του λόγου». Ο Άρης Σπηλιωτόπουλος δεν αναφερόταν μόνο στο συγκρότημα του Εθνικού Μετσόβειου Πολυτεχνείου. Μιλώντας στη ΝΕΤ, πρότεινε…
…τη μεταφορά όσων πανεπιστημιακών σχολών παραμένουν στο κέντρο της Αθήνας στην Πανεπιστημιούπολη και στην Πολυτεχνειούπολη, στου Ζωγράφου. Με την πρόταση Σπηλιωτόπουλου εμφανίζεται να συμφωνεί και ο βουλευτής του ΠΑΣΟΚ Κ. Σκανδαλίδης, ο οποίος έχει ζητήσει τη μετατροπή του ιστορικού κτιρίου του Πολυτεχνείου σε έναν «πνεύμονα ανάσας, πολιτισμού και ελεύθερης έκφρασης των νέων στην Αθήνα». Το θέμα απλά δεν θα υπήρχε αν όλοι κάναμε τη δουλειά μας. Οι πανεπιστημιακοί τη δουλειά τους, οι φοιτητές τη δική τους, η αστυνομία τη δική της, εμείς, η κοινωνία, τη δική μας. Έχει δίκιο η δημοτική παράταξη του ΣΥΡΙΖΑ όταν υπερασπίζεται την πολυλειτουργικότητα του κέντρου της πόλης. Διαβάζω λοιπόν στην ανακοίνωση της «Ανοιχτής Πόλης» ότι το κέντρο της Αθήνας «οφείλει να είναι ανοιχτό όχι μόνο στους πελάτες των εμπορικών καταστημάτων και στους τουρίστες, αλλά σε όλους τους κατοίκους της Αθήνας, στους φοιτητές, στους εργαζόμενους, στους νέους και τις νέες. Τα πανεπιστημιακά ιδρύματα αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι της ταυτότητας του κέντρου, δέχονται και δίνουν ερεθίσματα, αποτελούν ανοιχτούς δημόσιους χώρους. Ας αναρωτηθούν, λοιπόν, όσοι προτείνουν τέτοιου είδους «λύσεις»

Δεν υπάρχουν σχόλια: