Ο Γιάννης H Καίτη και ο Γιώργος .

Ο Γιάννης Δαλιανίδης ήταν Έλληνας σκηνοθέτης και σεναριογράφος, από τους πιο εμπορικούς του Ελληνικού κινηματογράφου. Γεννήθηκε στην Θεσσαλονίκη στις 31 Δεκεμβρίου[1] του 1923 και μεγάλωσε από θετούς γονείς. Ξεκίνησε την καριέρα του ως χορευτής και χορογράφος χρησιμοποιώντας το καλλιτεχνικό ψευδώνυμο «Γιάννης Νταλ». Από το 1958 άρχισε να γράφει σενάρια για κινηματογραφικές ταινίες. Το πρώτο του σενάριο ήταν για την ταινία «Το Τρελοκόριτσο». Την σκηνοθετική του καριέρα την ξεκίνησε το 1959 με την ταινία «η Μουσίτσα» και ακολούθησε την ίδια χρονιά η ταινία «Λαός και Κολωνάκι». Το 1961 ξεκίνησε η συνεργασία του με την Φίνος Φιλμς με την ταινία «Ο Κατήφορος». Η ταινία σημείωσε μεγάλη επιτυχία και η καριέρα του Δαλιανίδη εκτινάχτηκε. Ακολούθησε η δημιουργία μιας σειράς ταινιών, κυρίως Μιούζικαλ, ένα είδος στο οποίο διακρίθηκε ιδιαίτερα. Συνολικά έχει σκηνοθετήσει περισσότερες από 60 ταινίες, στις περισσότερες από τις οποίες έχει γράψει το σενάριο ο ίδιος. Από την δεκαετία του 1970 εργάστηκε και στην τηλεόραση δημιουργώντας αρκετές τηλεοπτικές σειρές, οι περισσότερες απ' τις οποίες σημείωσαν μεγάλη επιτυχία. Πέθανε το Σάββατο 16 Οκτωβρίου 2010 σε ηλικία 87 ετών

Μια από τις συμπαθέστερες παρουσίες του χώρου του ελληνικού τραγουδιού, η Καίτη Χωματά, έφυγε από τη ζωή, στα 64 της χρόνια, σήμερα τα ξημερώματα, στο νοσοκομείο Νίμιτς, όπου και νοσηλευόταν το τελευταίο διάστημα.
Η Καίτη Χωματά που στη φωνή της, το «Νέο Κύμα» βρήκε μια από τις ιδανικές του ερμηνεύτριες, συνέδεσε το όνομα της με μεγάλες επιτυχίες του μουσικού ρεύματος που κυριάρχησε την δεκαετία του '60 και του '70.
«Θα διώξω τα σύννεφα, θα γίνω φεγγάρι», «Μια αγάπη για το καλοκαίρι», «Να διώξω τα σύννεφα», «Κι αν σ΄ αγαπώ δεν σ΄ορίζω», «Το Χριστινάκι» « Η Μαρία των Βράχων» είναι μόνο λίγοι τίτλοι μεγάλων επιτυχιών της, ενώ ο Γιάννης Σπανός ήταν ο συνθέτης με τον οποίο και συνεργάστηκε τα περισσότερα χρόνια.
Η τραγουδίστρια περιόδευσε στα «χρυσά της χρόνια» στην ομογένεια, στην Αμερική, στον Καναδά, στην Γερμανία, στην Κύπρο και σε όλη την Ελλάδα.
Χτυπημένη από τον καρκίνο σε πολύ νεαρή ηλικία, ταλαιπωρήθηκε περίπου 28 χρόνια, δίνοντας όμως την μάχη της πάντα με αξιοπρέπεια.
Την χειμερινή σεζόν 2009-2010 τραγούδησε σε μουσική σκηνή στο Γκάζι μαζί με άλλους συντελεστές του Νέου Κύματος, όπως την Πόπη Αστεριάδη, τον Μιχάλη Βιολάρη, τον Κώστα Καράλη.
Γεννήθηκε στην Πλάκα, σπούδασε κλασσικό μπαλέτο και σε πολύ μικρή ηλικία την ανακάλυψε ο Γιάννης Οικονομίδης, ο οποίος και την έβαλε στον χώρο της μουσικής. Ηταν παντρεμένη και είχε δύο κόρες.

Το "λαϊκό παλληκάρι" του ελληνικού ποιοτικού σινεμά έβαλε το απόγευμα "τίτλους τέλους".Στα 85 του χρόνια έφυγε από τη ζωή ο ηθοποιός Γιώργος Φούντας. Το τελευταίο διάστημα ο ηθοποιός νοσηλευόταν στο νοσοκομείο των Αθηνών -χτυπημένος χρόνια από Αλτσχαϊμερ- έχοντας στο πλευρό του την σύντροφο της ζωής του, χορεύτρια, Χρυσούλα Ζώκα και τον γιο του Πάνο.Ο Γιώργος Φούντας γεννήθηκε το 1924 ,στο Μαυρολιθάρι Παρνασσίδας, στην Φωκίδα και σπούδασε στη Δραματική Σχολή του Ωδείου Αθηνών.Έκανε την παρθενική του εμφάνιση στον κινηματογράφο το 1944 στην ταινία "Χειροκροτήματα" του Γ. Τζαβέλα και σχεδόν μια δεκαετία αργότερα ενσάρκωσε τον ρόλο του Μίλτου στην "Στέλλα" του Μ. Κακογιάννη. Εμφανίστηκε για πρώτη φορά στο θέατρο στο έργο "Νυφιάτικο Τραγούδι".Έπαιξε επίσης σε μερικές από τις ιστορικές ταινίες του ελληνικού κινηματογράφους όπως η "Μαγική Πόλη" του Ν. Κούνδουρου και τα "Κόκκινα Φανάρια" του Β.Γεωργιάδη, καθώς και στο "Ποτέ την Κυριακή" του Ζιλ Ντασέν. Στην τηλεόραση έκανε την πρώτη του εμφάνιση το 1975 συμμετέχοντας στη μεταφορά στη μικρή οθόνη του "Ο Χριστός ξανασταυρώνεται" του Ν. Καζαντζάκη. Βραβεύτηκε από το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης τις χρονιές 1966 και 1967 για την ερμηνεία του στις ταινίες Με την Λάμψη στα Μάτια και Πυρετός στην Άσφαλτο. Έμεινε ιδιαίτερα γνωστή στον κόσμο η τελευταία σκηνή από την ταινία ΣΤΕΛΛΑ με την Μελίνα Μερκούρη όταν εκφωνούσε την περίφημη ατάκα: "Φύγε, Στέλλα, κρατάω μαχαίρι" ενώ συμμετείχε και στο Ποτέ την Κυριακή.