Ο Κυνόδοντας poy tora mas ton aneferan ta meshmeriana ths tv toso mapes einai. einai baria tainia poy an thn probaloyn sthn amerikh mporei na parei to agalmataki mpravo ston lanthimo gia thn diaforetikothta toy!! kai meta apo 33 xronia pali sta oscar meta thn ifigenia toy kakogiannh kai ths 2 ipopsifiothtes toy georgiadh to xoma baftike kokkino kai ta kokkina fanaria!! poy mia apo ths 2 to exase gia mia psifo.
http://www.youtube.com/watch?v=Vp6OdvS94Lk
Η πορεία της τόσο στα φεστιβάλ του εξωτερικού όσο και στις αίθουσες της χώρας μας είναι άκρως εντυπωσιακή, ενώ η... χάρη της έφθασε ως το αμερικανικό ειδησεογραφικό δίκτυο CΝΝ, το οποίο προχθές φιλοξένησε συνέντευξη του σκηνοθέτη στον διαδικτυακό τόπο του CΝΝ.com με τίτλο «Η ελληνική ταινία-έκπληξη κερδίζει θαυμαστές εκτός συνόρων». Εχοντας ανοίξει, με μόλις δύο κόπιες και μόνο στην Αθήνα, στις 22 Οκτωβρίου, ο «Κυνόδοντας» ως την περασμένη Τετάρτη έχει φθάσει τα 25.615 εισιτήρια. Από την περασμένη Πέμπτη προβάλλεται για έβδομη εβδομάδα. Μάλιστα, εκτός από τις αίθουσες Ααβόρα και Κηφισιά, παίζεται και στους πολυκινηματογράφους Village (στο Μall και στου Ρέντη). Μέσα στην εβδομάδα που πέρασε η ταινία του Λάνθιμου έκανε την πρεμιέρα της στο Παρίσι, αφού πρώτα άνοιξε με επιτυχία το 6ο Πανόραμα Ελληνικού Κινηματογράφου. Από τα βραβεία που τη συνοδεύουν ως τώρα, το τελευταίο ήταν εκείνο της καλύτερης ταινίας στο 20ό Διεθνές Κινηματογραφικό Φεστιβάλ της Στοκχόλμης. Ως γνωστόν η ταινία ξεκίνησε τη διεθνή καριέρα της τον περασμένο Μάιο στο Φεστιβάλ Καννών, στο τμήμα Ενα Κάποιο Βλέμμα, κερδίζοντας το Α Δ βραβείο και το Βραβείο Νεότητας. Από τότε απέσπασε το ειδικό βραβείο της Επιτροπής και το Α΄ βραβείο γυναικείας ερμηνείας (το μοιράστηκαν η Αγγελική Παπούλια και η Μαίρη Τσώνη ) στο Φεστιβάλ του Σαράγεβο, το Louvre d΄Οr στο Festival du Νouveau Cinema του Μόντρεαλ και το Α΄ βραβείο στο Φεστιβάλ του Εστορίλ της Πορτογαλίας. Ο «Κυνόδοντας» που, όπως ο ίδιος ο Λάνθιμος μάς είπε στις Κάννες, «προέκυψε μέσα από συζητήσεις φίλων» αναφέρεται στις «παράξενες» σχέσεις που αναπτύσσονται ανάμεσα στα μέλη μιας οικογένειας που, με εξαίρεση τον πατέρα ( Χρήστος Στέργιογλου ), δεν βγαίνει ποτέ από το σπίτι της. Για τον σκηνοθέτη το βασικό ερώτημα που τίθεται είναι «πόσο μπορείς να περιορίσεις το μυαλό κάποιου σε κάτι- όχι μόνο σε ό,τι αφορά μια οικογένεια, αλλά επίσης μια δουλειά,ένα κράτος κ.λπ.».
