Εφυγε» το Σάββατο 27 Ιουνίου, σε ηλικία 87 ετών, ο Σπύρος Καλογήρου, ένας από τους πιο αγαπημένους Έλληνες ηθοποιούς. Γιακουμής στη «Μανταλένα», Γιαμούρης στον «Αστραπόγιαννο», ταγματάρχης στην «Υπολοχαγό Νατάσσα», Σκανταλάκης, Σωτήρης Γαρμπής, Αυγουστής... ο Σπύρος Καλογήρου ταυτίστηκε με το ρόλο του κακού στον ελληνικό κινηματογράφο. Σήμα κατατεθέν του: η χαρακτηριστική, τρεμάμενη φωνή του και το σκληρό- άγριο παρουσιαστικό του. Στην αληθινή του ζωή υπήρξε το αντίθετο από την εικόνα που παρουσίαζε στην μεγάλη οθόνη: ήταν ένας πολύ γλυκός και τρυφερός άνθρωπος, οικογενειάρχης, ευγενικός και πάντοτε χαμογελαστός. Η αντίστροφη μέτρηση άρχισε γι΄αυτόν την Πρωτομαγιά εξαιτίας μιας εγκεφαλικής λοίμωξης, που στάθηκε η αφορμή να χάσει αρχικά τις αισθήσεις του και μετέπειτα την επαφή του με το περιβάλλον. Οδηγήθηκε στο Λαϊκό Νοσοκομείο και οι γιατροί διέγνωσαν την κρισιμότητα της κατάστασής του. Ο Σπύρος Καλογήρου γεννήθηκε στην Κυψέλη, στις 3 Νοεμβρίου του 1922. Στα εφηβικά του χρόνια άρχισε να εργάζεται ως φωτογράφος. Με το θέατρο ασχολείτο ερασιτεχνικά μέχρι που κάποιος σκηνοθέτης τον παρότρυνε να γραφτεί στη Δραματική Σχολή του Ελληνικού Ωδείου, από όπου και αποφοίτησε. Πρωτοεμφανίστηκε στο θέατρο το 1955 με τον θίασο του Ν.Χατζίσκου στο «Ερωτόκριτο» και ακολούθησε ο «Αμλετ». Η θεατρική του σταδιοδρομία άρχισε ουσιαστικά να διαμορφώνεται με την ένταξή του στο "Θέατρο Τέχνης" του Καρόλου Κουν, το 1960, με το οποίο έπαιξε σε ιστορικές παραστάσεις (π.χ."Όρνιθες", «Πέρσες») σε Ελλάδα και εξωτερικό. Συνεργάστηκε με τους θιάσους των Λαιμού, Ροντήρη, Μινωτή, Σολωμού, Κουν, Κατράκη, Μυράτ, Λαμπέτη, Κατερίνας, κ.ά. Στη δεκαετία του ΄80 άρχισε να συγκροτεί προσωπικούς θιάσους μαζί με τη σύζυγό του Ευαγγελία Σαμιωτάκη κι έκαναν πολλές περιοδείες. Έπαιξε σε, περίπου, διακόσια θεατρικά έργα και σε όλα τα είδη του θεάτρου, κλασσικούς και σύγχρονους συγγραφείς, από θέατρο του παραλόγου (Ιονέσκο) μέχρι επιθεώρηση, αλλά και σε πολλά του ελληνικού δραματολογίου. Από τους τελευταίους, χαρακτηριστικούς ρόλους του στη σκηνή, στον οποίο υπήρξε απολαυστικός, ήταν αυτός του Λουκά στο «Λόγω Φάτσας» του Γιώργου Διαλεγμένου που σκηνοθέτησε ο Αντώνης Αντύπας στο «Απλό Θέατρο»(1993-1995). Το καλοκαίρι του 1996 εμφανίστηκε με τον Θύμιο Καρακατσάνη στο 'Καραγκιόζη-Ντρημ" ερμηνεύοντας τον Μπάρμπα Γιώργο, ενώ το 1999 έπαιξε στο πλευρό της Μιμής Ντενίση στο «Εγώ, η Λασκαρίνα». Στον κινηματογράφο πρωτοεμφανίστηκε το 1955 στην ταινία του Ντίμη Δαδήρα, «Ο αγαπητικός της βοσκοπούλας». Συμμετείχε σε, περίπου, πενηνταπέντε ταινίες (αλλά και σε βιντεοταινίες), ανάμεσά τους οι: "Η Αθήνα τη νύχτα", "Στεφανία", "Κοντσέρτο για πολυβόλα", "Η νεράϊδα και το παλικάρι", "Η δασκάλα με τα ξανθά μαλλιά", "Ενα αστείο κορίτσι", "Η Μαρία της σιωπής", "Ο άνθρωπος με το γαρύφαλλο", "Στάκαμαν". Το 1966, στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Θεσσαλονίκης του απονεμήθηκε τιμητική διάκριση για την ερμηνεία του στη μικρού μήκους ταινία «Τζίμης ο Τίγρης» του Παντελή Βούλγαρη και οι κριτικοί κινηματογράφου του απένειμαν το 1971 τον Αργυρό Απόλλωνα για το ρόλο του στην ταινία "Κατάχρηση εξουσίας".Τιμήθηκε με τη Χρυσή Κεφαλή του "Θεάτρου Βαχτάγκωφ" της Μόσχας. Η νεκρώσιμος ακολουθία θα ψαλεί στις 11 το πρωί, της Δευτέρας, στον Αγιο Μελέτιο στα Σεπόλια. Η οικογένειά του απευθύνει παράκληση αντί στεφάνων, τα χρήματα να κατατεθούν υπέρ του «Σπιτιού του Ηθοποιού».
polloi feygoyn fetos kai den moy aresei!!!!!
