εξακολουθώντας να προκαλούν την οργή του Βατικανού.

Χαράς ευαγγέλια για τους fans των βιβλίων του Νταν Μπράουν και τους αμετανόητους ακολούθους του προφέσορα Λάγκντον στις παράδοξες περιπέτειές του που ισορροπούν ανάμεσα στην επιστήμη και τη μεταφυσική, εξακολουθώντας να προκαλούν την οργή του Βατικανού. Μετά τον Κώδικα Ντα Βίντσι και του Πεφωτισμένους, ένας ακόμα γρίφος μπαίνει στην ατζέντα του γνωστού ήρωα-θρησκειολόγου, που στην κινηματογραφική του εκδοχή έχει την όψη του Τομ Χανκς. Το νέο μυθιστόρημα του Μπράουν (το τρίτο με ήρωα τον περίφημο μελετητή και αποκρυπτογράφος θρησκευτικών συμβόλων) θα έχει τίτλο The Lost Symbol και αναμένεται να κυκλοφορήσει στις Ηνωμένες Πολιτείες τον προσεχή Σεπτέμβριο. Ασφαλώς, μετά την κατοχύρωση από τη Sony των δικαιωμάτων του κινηματογραφικού χαρακτήρα του Λάνγκντον, το βιβλίο είναι απίθανο να μη μεταφερθεί σύντομα και στη μεγάλη οθόνη. Ήδη πάντως η συνεργαζόμενη Columbia έκανε λόγο για τρίτη ταινία βασισμένη σε μια νέα κατά Νταν Μπράουν θεωρία μαζικής συνομωσίας. Πληροφορίες αναφέρουν ότι η καινούρια περιπέτεια του καθηγητή θα διασταυρώνεται με την παράδοση των μασόνων στην Ουάσινγκτον. Ενώ λοιπόν βρισκόμαστε στην τελική ευθεία για την κυκλοφορία των Illuminati στις αίθουσες, ακόμα μια ανιγματική πύλη που υπόσχεται (ή απειλεί;) να αλλάξει τον τρόπο που αντιμετωπίζουμε τη ζωή και τον κόσμο είναι έτοιμη να ανοίξει. Ο Μπράουν έχει ολοκληρώσει το χειρόγραφο, που θα τυπωθεί αρχικά σε πέντε εκατομμύρια αντίτυπα. Δεδομένου ότι ο Κώδικας (που γρήγορα εξελίχθηκε σε παγκόσμια εμμονή) πούλησε συνολικά 81 εκατομμύρια (!) παγκοσμίως και οι Πεφωτισμένοι 39, προβλέπουμε ότι τα 5 εκατομμύρια του Lost Symbol θα είναι μόνο η αρχή. Όσο για τη μεταφορά του στο πανί, δεν πιστεύουμε ότι θα χρειαστεί να περιμένουμε πολύ.

Αυλαία για τη Μπεάτα Ασημακοπούλου

Το τελευταίο αντίο είπαν την Τετάρτη, φίλοι και συγγενείς στην Μπεάτα Ασημακοπούλου στο νεκροταφείο του Αγίου Δημητρίου στο Μπραχάμι. Η Μπεάτα Ασημακοπούλου έφυγε από τη ζωή τη Δευτέρα του Πάσχα σε ηλικία 77 ετών. Ήταν ηθοποιός του θεάτρου. Εμφανίστηκε το 1955, αλλά είχε γίνει πολύ γνωστή από ταινίες τη δεκαετία του '60 που είχαν επιτυχία. "Η Καφετζού", "ο Λεφτάς", "Άλλος για το εκατομμύριο", "ο Εμποράκος"," Για ποιόν χτυπά η Κουδούνα", ήταν μερικές από αυτές. Ήταν παντρεμένη με τον σκηνοθέτη Ορέστη Λάσκο και είχαν ένα γιο.

1974 TO TELOS THS XOUNTAS

OI BASANISTES

1 SEIRA OIKONOMOU,GERGOS TSALAS

2 SEIRA DIAMANTOPOULOS ,ANDREAS GEORGIOY

3 SEIRA STAMPOLIDHS, MPLIONAS

BASANISAN KAI STRATIOTIKOYS ME THS PARAKATO KATATHESEIS TELIONEI TO AFIEROMA STHN 21 APRILIOY KAI THN XOUNTA. DEN PREPEI NA KSEXASOUME OLLOI TO KAKO POU EKANE.

katathesh nik.papanikolaou

antistrathgou e.a.

ME BASANISAN EPEIDH ANAGKASTHKA NA XRHSIMOPOIHSW TA OURA MOYGIA TO MARTURIO THS DIPSAS. 2 MERES DEN MOU EDOSAN NERO NA PIOKAI ME BARAGAN 2 WRES APO THS PARAISTHSEIS EBLEPA STON TOIXO PARASTASEIS.

K.KATATHESH P.PANAGIOTAREA

PLOIARXOU

ME EBALAN NA TREXO GYRO APO TO KREBATI MOY KAI DEN MOU EDINAN NERO.

KATATHESH

AP.BASILEIADH PLOTARXOU

DEN TREFO MISOS KATA TWN AXIOMATIKON TOY EAT /ESA

AS SYNAISTATHOUN OTI NTROPIASAN THN STOLH TOY ELLINA AXIOMATIKOY KAI BASANISAN ANTHROPOYS

MOU EIPAN OTI THA BGO LEYKOS SAN PETALOUDA KAI ME BARAGAN ME GKLOP.

O DESMOFYLAKAS TOY EAT/ESA MIX. PETROYEIPE OTI MAS POTIZAN NARKOTIKA GIA NA KANOUME TA BASANISTIRIA.

XOUNTA KAI SPOR

thn epoxh ayth o aslnidhs ths xoynta exei apagorepsh dia nomoy olles ths metagrafes pros thn idia h anoterh kathgoria. kai apotreph thn metakinhsh toy koyda pros ton olympiako. den ginete ayto omos otan ediaferomenos einai o panathinaikos. ston hmiteliko enas podosferistis toy pao den epitrepotan na pexei logo kartas aytos epexe omos den egine kai to idio gia thn alh omada. to leei kai h gynaika toy papadopoyloy ston papaxela alla to leei kai h biki mosxolioy se periodiko ths dekaetias toy 80 oti o pao ta eixe kala me thn xoynta h mosxolioy eixe sxesh me podosferisti toy pao thn epoxh ths diktatorias. χωρις να θελω να θιξω τους φιλους οπαδους του παο ετσι εφτασε στα τελικα η ομαδα,με ''βοηθεια'' απο την χουντα.ολοι το ξερουν αυτο,(οσοι ειναι αντικειμενικοι τουλαχιστον)φιλικα!

Υπό αμφισβήτηση έχει τεθεί η νίκη της Μίλαν επί της Λιντς στον τελικό του Κυπέλλου Κυπελλούχων του 1973, που είχε διεξαχθεί στη Θεσσαλονίκη και τον είχε διαιτητεύσει ο Χρήστος Μίχας! Επειτα από 36 (!) χρόνια, Βρετανός ευρωβουλευτής που είναι εκλεγμένος από την περιφέρεια Γιόρκσαϊρ-Χάμπερ, περιοχή στην οποία εδρεύει η ιστορική αγγλική ομάδα, έχει συγκεντρώσει 15000 υπογραφές και θα καταθέσει υπόμνημα στην UEFA.Ο Ρίτσαρντ Κόρμπετ θα παραδώσει το υπόμνημα στην ευρωπαϊκή ομοσπονδία την 16η Μαΐου, ημερομηνία κατά την οποία είχε τελεστεί πριν από 36 χρόνια ο τελικός! Ο Κόρμπερτ ζητά από την UEFA να ελέγξει τις καταγγελίες, που θέλουν τον Ελληνα ρέφερι να έχει δωροδοκηθεί από τους Μιλανέζους! «Μετά την πρόσφατη καταστολή της UEFA στα στοιχηματικά συνδικάτα και στα στημένα ματς, η ευρωπαϊκή ομοσπονδία μπορεί να δείξει πλέον σε όλη την Ευρώπη, ότι ακόμα κι αν ένα ματς διεξήχθη πριν από πολλά χρόνια, η εξαπάτηση και η δωροδοκία δεν μπορούν να γίνονται αποδεκτές», είπε στο «Reuters» ο Κόρμπετ και πρόσθεσε: «Η ακεραιότητα του ποδοσφαίρου, πρέπει να συντηρηθεί. Η UEFA μετά τον τελικό, τιμώρησε τον διαιτητή, που δεν ξανά «σφύριξε» σε διεθνές επίπεδο, με την υποψία ότι είχε προσεγγίσει... εναλλακτικά το ματς. Ωστόσο, οι άνθρωποί της, υποστηρίζουν ότι δεν μπορούν να αναστρέψουν το αποτέλεσμα του τελικού, λόγω του περιορισμου, βάσει καταστατικού, που δεν τους επιτρέπει να προβούν σε οποιαδήποτε αλλαγή σε αγώνα που έχουν περάσει 10 χρόνια από την τέλεσή του. Αυτό σημαίνει ότι αν καλύπτεις ένα έγκλημα για πολύ καιρό, μπορείς να την γλιτώσεις και νομίζω ότι η UEFA πρέπει να αλλάξει την πολιτική της σ' αυτό το θέμα».Η Μίλαν είχε επικρατήσει της Λιντς με 1-0 με ένα αντικανονικό γκολ του Λουτσιάνο Τσιαρούτζι, που είχε σουτάρει άμεσα και είχε σκοράρει με έμμεσο φάουλ. Το γκολ σημειώθηκε στο 4ο μόλις λεπτό του τελικού, στο οποίο είχε σφυρίξει ο Χρίστος Μίχας. Επειτα από σύντομο χρονικό διάστημα, η Λιντς ζήτησε την επανάληψη του τελικού, όμως η UEFA δεν έκανε αποδεκτό το αίτημά της. Ο Μίχας πέρασε και από το μικροσκόπιο της ελληνικής ομοσπονδίας, χωρίς ωστόσο, να προκύψει κάτι μεμπτό.

οι βασανιστές της χούντας

Στις 9 Δεκέμβρη 1975 τελειώνει με την αναγγελία των ποινών η δεύτερη δίκη των βασανιστών της χούντας. Η ανακοίνωση των αποφάσεων προκαλεί την αγανάκτηση ολόκληρου του ελληνικού λαού, καθώς διαπιστώνεται ότι κάποιοι υψηλά ιστάμενοι πολιτικοί, προφανώς η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, επιθυμεί να πέσουν στα «μαλακά» οι βασανιστές σε έναν ιδιότυπο συμψηφισμό με τις ποινές που επιβλήθηκαν στους πρωταίτιους του πραξικοπήματος της 21ης Απρίλη 1967.
Η δεύτερη δίκη των βασανιστών άρχισε στις 13 Οκτώβρη 1975 ενώπιον του Στρατοδικείου, στο Ρουφ. Πρόεδρος του Στρατοδικείου ήταν ο ταξίαρχος Μπέλκας. Κατηγορούμενοι ήταν οι διαβόητοι βασανιστές Χατζηζήσης, Θεοφιλογιαννάκος, Σπανός και άλλοι 33 αξιωματικοί και οπλίτες. Η δίκη αφορούσε στα βασανιστήρια κρατουμένων στις φυλακές Μπογιατίου και σε στρατιωτικές μονάδες του νομού Αττικής (το συνηθισμένο «δρομολόγιο» των κρατουμένων επί χούντας ήταν: Γενική Ασφάλεια- ΕΑΤ/ΕΣΑ- Μπογιάτι). Στη δίκη αυτή συνεκδικάζονται 700 μηνύσεις παθόντων και οι μάρτυρες κατηγορίας είναι περίπου 150 από όλο το πολιτικό φάσμα.
Οι μάρτυρες με τις καταθέσεις τους ζωντανεύουν τις εφιαλτικές στιγμές στα κολαστήρια της χούντας, τη σκληρότητα και τη διαστροφή των βασανιστών τους. Ασύλληπτες μέθοδοι βασανισμού χρησιμοποιήθηκαν κατά των αντιδικτατορικών αγωνιστών. Η υγεία πολλών από αυτούς υπέστη ανεπανόρθωτη ζημιά.
Οι απολογίες των κατηγορουμένων ήταν προκλητικές. Ο πρώην διοικητής του ΕΑΤ/ΕΣΑ Θεοφιλογιαννάκος απολογείται επί τρεις ώρες και προσπαθεί να δικαιολογήσει τα πάντα στο όνομα της «ερυθράς απειλής». Φτάνει, μάλιστα, στο σημείο να ζητήσει από το Στρατοδικείο να μη λάβει υπόψη την κατάθεση του Κώστα Κάππου, γιατί ο βουλευτής του ΚΚΕ είναι... άθεος!
Ο Σπανός, αντί για απολογία, βγάζει πολιτικό λόγο, υποστηρίζοντας ότι η «επανάστασις της 21ης Απριλίου» δεν ανετράπη από τους αντιστασιακούς αλλά «επροδόθη όπως και η Κύπρος».
Προκλητικότερος όλων, όπως πάντα, ο Χατζηζήσης, δε δίστασε να ισχυριστεί ότι στο ΕΑΤ/ΕΣΑ «περισσότερο ταλαιπωρήθηκαν οι ανακριτές παρά εκείνοι που ανακρίθηκαν»! Δυστυχώς, όμως, το θράσος των βασανιστών δεν τιμωρείται.
Στις 9 Δεκέμβρη, ύστερα από μαραθώνια συνεδρίαση 19 ωρών, το στρατοδικείο αθωώνει τους 14 από τους 36 κατηγορουμένους, επιβάλλοντας επιεικείς ποινές από 3,5 μήνες

Είκοσι εννέα χρόνια, συμπληρώνονται αύριο από το πραξικόπημα της 21ης Απριλίου 1967. Από την αποφράδα εκείνη Παρασκευή, που μια χούφτα επίορκων αξιωματικών, στηριγμένων στις ξένες "πλάτες" που διέθεταν, βούτηξαν επί επτά ολόκληρα χρόνια τη χώρα στο σκοτάδι, την καθυστέρηση, τη βία και την τρομοκρατία.Η Θεσσαλονίκη και η υπόλοιπη Βόρεια Ελλάδα, πλήρωσαν ιδιαίτερα βαρύ φόρο αίματος, δακρύων και οδύνης κατά τη μαύρη αυτή περίοδο της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας. Με τη ζωή των ηρώων και μαρτύρων του αντιδικτατορικού αγώνα Γιώργου Τσαρουχά και Γιάννη Χαλκίδη. Με τους χιλιάδες συλληφθέντες και εκτοπισμένους στα ξερονήσια της Γυάρου, της Λέρου. Με τους εκατοντάδες κρατουμένους στις φυλακές του Γεντί-Κουλέ, τις στρατιωτικές φυλακές Διαβατών, τα μπουντρούμια της ασφάλειας στο Βαρδάρι και τη Βαλαωρίτου, καθώς και στα αστυνομικά τμήματα.Είκοσι εννέα ολόκληρα χρόνια από τότε, και αρκετοί από τους αγωνιστές της αντίστασης κατά της χούντας, έχουν επάνω τους, στο κορμί και την ψυχή, ανεξίτηλα τα σημάδια της αγριότητας των δικτατόρων. Πώς να ξεχάσει ο Αλέκος Ιωσηφίδης που σακατεύθηκε μια για πάντα όταν αναγκάστηκε να πηδήξει από τα κρατητήρια της ασφάλειας για να γλιτώσει τη φρίκη των βασανιστηρίων στα οποία υποβάλλονταν από τους δήμιούς του; Πώς να λησμονήσουν οι δεκάδες επώνυμοι και ανώνυμοι την κόλαση των ηλεκτροσόκ, της φάλαγγας, των εικονικών εκτελέσεων, των ξυλοδαρμών και των άλλων βασανιστηρίων, προκειμένου να "σπάσουν" και να αποκηρύξουν την πίστη τους στη δημοκρατία;Η χούντα, έτρεμε τη Θεσσαλονίκη, φοβόταν το κίνημα που θα μπορούσε να αναπτυχθεί για την ανατροπή της. Γι' αυτό και αναλογικά, οι συλλήψεις σ' όλη τη διάρκεια της επτάχρονης σκλαβιάς ήταν περισσότερες και από αυτές της πρωτεύουσας ή άλλων περιοχών της χώρας. Τί να πρωτοθυμηθεί κανείς; Τη μεγάλη δίκη του "Πατριωτικού Μετώπου" και του "Ρήγα Φεραίου" το Μάιο του 1969. Τη δίκη των στελεχών της Τούμπας (Σαχίνης, Μαρίνος, Χαχούμης, Χωριατάκης κ.λ.π.) στις 31 Αυγούστου 1967. Τη δίκη του κλιμακίου Θεσσαλονίκης της "Δημοκρατικής Αμυνας" (Νέστωρ, Σιπητάνος, Ζάννας, Δέδες, Πύρζας, Μαλτσίδης). Τη δίκη της ΟΚΝΕΘ τον Ιούνιο του 1969. Τη δίκη της "Λαϊκής Πάλης" (Μυταφίδης, Καϊσίδης, Λιάκος κ.λ.π.).Οι τελευταίες συλλήψεις, που έγιναν στη Θεσσαλονίκη ομαδικά, ήταν με το χτύπημα της παράνομης τότε οργάνωσης της ΚΝΕ, το Φεβρουάριο του 1974, πιάστηκαν 14 άτομα, που είχαν μεταφερθεί όλοι στις στρατιωτικές φυλακές Διαβατών. Ηταν οι Αλέκος Γκαγκανιάρας, Γεράσιμος Μπετσιμέας, Βασίλης Δεμουρτζίδης, Γρηγόριος Κοκοζίδης, Περικλής Τερζής, Σταύρος Νάσκος, Πέτρος Οικονόμου, Χρήστος Γαζιάνος, Μήτσος Ιωαννίδης, Νίκος Καπλάνης, Γιάννης Βασιλειάδης, Παναγιώτης Ακριτίδης, Κούλης Υψηλάντης και Στέλιος Μακρής. Η χούντα δεν πρόλαβε να τους περάσει από έκτακτο στρατοδικείο. Μεσολάβησε η κατάρρευσή της και αφέθηκαν ελεύθεροι στις 28 Ιουλίου 1974, τέσσερις μέρες μετά την πτώση της δικτατορίας. Ηταν και οι τελευταίοι Θεσσαλονικείς όμηροι της χούντας, που έβγαιναν από τις φυλακές.Είκοσι εννέα χρόνια από τότε, οι μνήμες αδυνάτισαν κατά πολύ, όπως αδυνάτισαν και τα διδάγματα εκείνης της αποφράδας περιόδου της σύγχρονης ιστορίας μας. Βοήθησαν σ' αυτό αρκούντως και οι κομματικοί μας σχηματισμοί, (όλα τα κόμματα για να εξηγούμαστε) καθώς με τον τρόπο που πολιτεύθηκαν από τη μεταπολίτευση μέχρι σήμερα, ενώ από τη μια δεν βοήθησαν να παραμένουν πάντα επίκαιρα τα διδάγματα του δικτατορικού αγώνα, από την άλλη φρόντισαν να στείλουν στα σπίτια τους ένα μεγάλο μέρος των αγωνιστών εκείνης της περιόδου, υποσκάπτοντας παράλληλα τα θεμέλια του μαζικού κινήματος.Και όπως τόνιζε χαρακτηριστικά ο Δημήτρης Φατούρος, σε πρόσφατη συνομιλία μας για την επέτειο, "η 21η Απριλίου, θα έπρεπε να είναι σήμερα καθημερινή αναφορά όχι σαν μια ιστοριογραφική, αλλά σαν μια αναγκαία άγκυρα προκειμένου να εξάγονται συμπεράσματα για τα κρίσιμα προβλήματα που αντιμετωπίζει σήμερα η χώρα μας". Υπογραμμίζοντας παράλληλα πως "είναι πάντα υπαρκτός ο κίνδυνος, κι όχι μόνο για την Ελλάδα, πραξικοπηματικών ενεργειών που θα καθηλώνουν ένα τόπο σε πνευματική πτώχευση και με μειωμένα τα ανθρώπινα δικαώματα".Προκειμένου να θυμόμαστε πάντα, κι εμείς οι απλοί πολίτες και η πολιτική ηγεσία του τόπου αλλά και να μαθαίνουν οι νεότεροι, παραθέτουμε στη συνέχει ένα ελάχιστο γνωστό στο πλατύ κοινό κείμενο. Είναι μια έκθεση του Συμβουλίου Ευρώπης, σχετικά με τα βασανιστήρια στην Ελλάδα, που είχε συνταχθεί τα πρώτα χρόνια της δικτατορίας, με βάση στοιχεία τα οποία συνέλεξε ειδική επιτροπή.Το Συμβούλιο της Ευρώπης"Τα βασανιστήρια, συχνά είναι αδύνατο να αποδειχθούν. Το έγκλημα, είναι μια πράξη που κανένας άνθρωπος δεν θα μπορούσε να παραδεχτεί εύκολα πως τη διέπραξε. Οι ισχυρισμοί για κακομεταχείριση, βασίζονται στα λεγόμενα του θύματος. Και μόνον μια ανεξάρτητη, αντικειμενική και "ανοιχτή" έρευνα, έγινε από τη δικαστική επιτροπή του Συμβουλίου της Ευρώπης για τα ανθρώπινα δικαιώματα, για ισχυρισμούς βασανιστηρίων που διαπράχθηκαν από τους Ελληνες συνταγματάρχες της χούντας, μετά την κατάληψη της εξουσίας στις 21 Απριλίου 1967.Ερευνήθηκαν τριάντα περιπτώσεις και πιστοποιήθηκαν έντεκα βασανισμοί ή κακομεταχειρίσεις και για δεκαεπτά άλλες - που η ελληνική κυβέρνηση εμπόδισε την επιτροπή να τελειώσει την έρευνά της - απαιτείται η έρευνα να ολοκληρωθεί.Η ελληνική κυβέρνηση των συνταγματαρχών, που αντίκρουσε τους ισχυρισμούς στο Στρασβούργο, έδρα του Συμβουλίου της Ευρώπης, υποστήριξε ότι αυτοί ήταν μέρος μιας προπαγανδιστικής εκστρατείας ψεύδους που διεξήγαγαν οι κομμουνιστές μέσα κι έξω από την Ελλάδα ή άλλες εχθρικές στο καθεστώς των συνταγματαρχών ομάδες, για να δυσφημίσουν αυτό και την αστυνομία. Το Δεκέμβριο του 1969, η ελληνική κυβέρνηση απεσύρθη από το Συμβούλιο της Ευρώπης, με τον ισχυρισμό ότι το σώμα αυτό είχε μεταβληθεί σε κέντρο κακεντρεχών επιθέσεων εναντίον της Ελλάδας.Το άρθρο 3 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα προβλέπει: "Κανένας δεν υποβάλλεται σε βασανιστήρια ή σε απάνθρωπη ή σε εξευτελιστική μεταχείρηση ή τιμωρία". Η επιτροπή θεωρεί σε γενικές γραμμές, απάνθρωπη μεταχείριση "κάθε απαράδεκτη στην ειδική περίπτωση, εσκεμμένη μεταχείριση πρόξενο σωματικών ή πνευματικών δεινών". Τα βασανιστήρια προσδιορίζονται σαν μια "επιβαρυμένη μορφή απάνθρωπης μεταχείρησης". Η σ�βαση προσθέτει: "Μεταχείριση ή τιμωρία ενός ατόμου θεωρείται εξευτελιστική, αν χονδροειδώς το ταπεινώνουν μπροστά σ' άλλους ή το οδηγούν να ενεργήσει εναντίον της θέλησής του ή της συνείδησής του".Στη διάρκεια της έρευνας της επιτροπής, υπεβλήθησαν για εξέταση περιπτώσεις κακομεταχείρισης ή βασανισμού για 213 κρατούμενους. Η έκθεση αναφέρει ότι για τριάντα η έρευνα περατώθηκε πριν η ελληνική κυβέρνηση αρνηθεί να επιτρέψει τη λήψη και άλλων καταθέσεων στην Ελλάδα.Η επιτροπή διαπίστωσε πως η φάλαγγα ήταν η πιο πολύ χρησιμοποιούμενη μέθοδος κακομεταχείρισης. Η φάλαγγα υπήρξε μέθοδος βασανισμού από εκατονταετίες. Η πρώτη γνωστή μνεία της, οφείλεται στο Δημοσθένη, που λέει ότι, εάν η μαρτυρία σε ένα δικαστήριο γίνεται μετά από φάλαγγα, δεν μπορεί να θεωρηθεί αξιόπιστη.Φάλαγγα, είναι το χτύπημα στα πέλματα με ξύλινη ή μεταλλική ράβδο, που αν γίνει επιδέξια, δεν σπάει τα κόκαλα, δεν δημιουργεί πληγές και δεν αφήνει σημάδια που να διαπιστώνονται, αλλά προκαλεί έντονο πόνο και πρήξιμο στα πόδια.Στην Ελλάδα, η φάλαγγα εφαρμόστηκε με ποικίλους τρόπους, πάνω σε ένα πάγκο, σε καρέκλα ή σε αυτοκίνητο. Με παπούτσια ή χωρίς αυτά. Πότε-πότε έριχναν νερό πάνω στα πόδια και πότε-πότε το θύμα εξαναγκάζονταν να τρέχει γύρω-γύρω, ενώ συγχρόνως το χτυπούσαν. Σκοπός ήταν τα πόδια να ξαναευαισθητοποιηθούν, έτσι που τα βασανιστήρια να "εκτιμούνται καταλλήλως".Εκτός από τη φάλαγγα και τα σκληρά χτυπήματα σε όλο το κορμί, οι κρατούμενοι περιέγραψαν και διάφορες άλλες μορφές βασανιστηρίων που εφαρμόστηκαν: Το ηλεκτροσόκ, το σφίξιμο του κεφαλιού με σιδερένιο στεφάνι, το ξερίζωμα των μαλλιών από το κεφάλι και άλλα μέρη του κορμιού, τις κλοτσιές στα γεννητικά όργανα, την ακινητοποίηση σε μια επιφάνεια του κορμιού, προπάντως του κεφαλιού και το συνέχεια στάξιμο νερού στο ίδιο σημείο, του μετώπου προπαντός (με το πέρασμα της ώρας νομίζει κανείς πως τον χτυπάνε με σφυριά, το κεφάλι βουίζει και τα συμπτώματα όλο και τον βαραίνουν), δυνατοί θόρυβοι, έτσι που να μην μπορεί κανείς να κοιμηθεί κ.λ.π.Η επιτροπή, κατάρτισε έναν πίνακα για να δείξει τις βασικές μορφές καταγγελόμενης μεταχείρισης - συχνά διάφορες χρησιμοποιήθηκαν στην αυτή περίπτωση:ΒΑΣΑΝΙΣΤΗΡΙΑ:Περιπτώσεις που διερευνήθηκαν. Φάλαγγα: 23, ηλεκτροσόκ 4, εικονική εκτέλεση ή απειλές για εκτέλεση 12, άλλες περιπτώσεις κακομεταχείρισης ή ξυλοδαρμών 26.Περιπτώσεις που πρέπει να συνεχιστεί παραπέρα η διερεύνηση. Φάλαγγα: 53, ηλεκτροσόκ 3, εικονική εκτέλεση ή απειλές για εκτέλεση 15, άλλες περιπτώσεις κακομεταχείρισης ή ξυλοδαρμών 172.Στη συνέχεια της έκθεσης του Συμβουλίου της Ευρώπης για τα βασανιστήρια στην Ελλάδα, αναφέρονται λεπτομερώς ορισμένες χαρακτηριστικές περιπτώσεις βασανιστηρίων σε βάρος πολιτικών κρατουμένων, όπως του στελέχους της ΕΔΗΝ Νίκου Βαρδίκου, του φοιτητή Πέτρου Βλάση, του αρχαιολόγου Γιάννη Λελούδα, της ηθοποιού Κίττυ Αρσένη, της Αναστασίας Τσίρκα που απέβαλε στη διάρκεια βασανιστηρίων της στην ασφάλεια, του Αντρέα Λεντάκη και του Περικλή Κοροβέση, της Μαρίας Καλλέργη, του Γιάννη Πετρόπουλου και του Αλέξανδρου Παναγούλη.Και η έκθεση κατέληγε:"Από τότε που η Ευρωπαϊκή Επιτροπή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων τελείωσε τις έρευνές της για την μεταχείριση των κρατουμένων από την ελληνική κυβέρνηση, υπήρξαν και άλλες καταγγελίες για βασανιστήρια, από αντίπαλους του καθεστώτος των συνταγματαρχών. Το Μάρτιο και τον Απρίλιο του 1970, δικάστηκαν 55 άτομα με την κατηγορία ότι συνωμοτούσαν να ανατρέψουν τη χούντα και να εγκαταστήσουν κομμουνιστική κυβέρνηση. Ολοι αρνήθηκαν την κατηγορία. Κατά την ακροαματική διαδικασία ειπώθηκε ότι η φάλαγγα, το κάψιμο με τσιγάρα και οι ξυλοδαρμοί ήταν οι βίαιες μέθοδοι που χρησιμοποιούνταν. Επιπλέον, γίνονταν κάθε τί για να μην μπορεί ο κρατούμενος να βρει ησυχία, αναγκάζοντάς τον να περπατάει ασταμάτητα μέσα στο κελί του, κάτω από την επιτήρηση του δεσμοφύλακα, χωρίς τροφή, νερό ή ύπνο και όλα αυτά είχαν σαν αποτέλεσμα αϋπνίες και παραισθήσεις".

Φίλοι κι αδέρφια. to megalo mas tsirko

Στίχοι: Ιάκωβος ΚαμπανέλληςΜουσική: Σταύρος ΞαρχάκοςΠρώτη εκτέλεση: Νίκος ΞυλούρηςΜεγάλα νέα φέρνω από κει πάνωπερίμενε μια στάλα ν' ανασάνωκαι να σκεφτώ αν πρέπει να γελάσω,να κλάψω, να φωνάξω, ή να σωπάσω.Οι βασιλιάδες φύγανε και πάνεκαι στο λιμάνι τώρα, κάτω στο γιαλό,οι σύμμαχοι τους στέλνουν στο καλό.Καθώς τα μαγειρέψαν και τα φτιάξαναπό ξαρχής το λάκκο τους εσκάψανκι από κοντά οι μεγάλοι μας προστάτες,αγάλι-αγάλι εγίναν νεκροθάφτεςκαι ποιος πληρώνει πάλι τα σπασμένακαι πώς να ξαναρχίσω πάλι απ' την αρχήκι ας ήξερα τουλάχιστον γιατί.Το ριζικό μου ακόμα τι μου γράφειτο μελετάνε τρεις μηχανορράφοι.Θα μας το πουν γραφιάδες και παπάδεςμε τούμπανα, παράτες και γιορτάδες.Το σύνταγμα βαστούν χωροφυλάκοικαι στο παλάτι μέσα οι παλατιανοίπροσμένουν κάτι νέο να φανεί.Στολίστηκαν οι ξένοι τραπεζίτες,ξυρίστηκαν οι Έλληνες μεσίτες.Εφτά ο τόκος πέντε το φτιασίδι,σαράντα με το λάδι και το ξύδικι αυτός που πίστευε και καρτερούσε,βουβός φαρμακωμένος στέκει και θωρείτη λευτεριά που βγαίνει στο σφυρί.Λαέ μη σφίξεις άλλο το ζωνάρι,μην έχεις πια την πείνα για καμάρι.Οι αγώνες πούχεις κάνει δεν φελάνετο αίμα το χυμένο αν δεν ξοφλάνε.Λαέ μη σφίξεις άλλο το ζωνάρι,η πείνα το καμάρι είναι του κιοτή,του σκλάβου που του μέλλει να θαφτεί.
Το θεατρικό έργο «Το μεγάλο μας τσίρκο» του Ιάκωβου Καμπανέλλη, σταθμός για το ελληνικό θέατρο, ανέβηκε το καλοκαίρι του ’73 στα χρόνια της δικτατορίας και οι παραστάσεις του ήταν στην ουσία οι μαζικότερες – μέχρι το Πολυτεχνείο – πολιτικές συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας. Πάνω από 400.000 θεατές σε Αθήνα και επαρχία παρακολούθησαν το έργο που συντελεστές του ήταν μεταξύ άλλων, ο Καζάκος, η Καρέζη, ο Παπαγιαννόπουλος, ο Ξυλούρης, ο Ξαρχάκος και ο Ευγένιος Σπαθάρης.
Το Μεγάλο μας Τσίρκο…όλη η ιστορία της Ελλάδας γραμμένη από τον Ιάκωβο Καμπανέλλη, μελοποιημένη από τον Σταύρο Ξαρχάκο και τραγουδισμένη από τον Νίκο Ξυλούρη. Ποια πιο επίκαιρη στιγμή από την επέτειο του Πολυτεχνείου για να σκύψουμε πάνω σε αυτό το σημαντικό έργο της νέας Ελληνικής μουσικής, αλλά και τέχνης γενικότερα; Και ποιος αρτιότερος να μιλήσει για αυτό από τον Κώστα Καζάκο, πρωταγωνιστή της παράστασης μαζί με την αείμνηστη Τζένη Καρέζη.

Ο στρατιώτης-οδηγός του τανκ σπάει τη σιωπη του

O ΣΤΡΑΤΙΩΤΗΣ-ΟΔΗΓΟΣ TOY TANK που γκρέμισε την πύλη του Πολυτεχνείου σπάει τη σιωπή του και μιλάει πρωτη φορα για το μακελειο της 17ης Νοεμβρίου 1973«ΝΤΡΕΠΟΜΑΙ ΓΙ' AYTO ΠΟΥ HMOYN, ΓΙ' AYTO ΠΟΥ EKANA. Τότε αισθανόμουν ότι έκανα κάτι καλό, κάτι μεγάλο. Στους "μαυροσκούφηδες", στο Γουδί, είχα γίνει ο ήρωας που διέλυσε τους εχθρούς της πατρίδας, τα "παλιοκουμμούνια", όπως λέγαμε τότε τους φοιτητές. Αυτά μου έλεγαν, αυτά πίστευα. Τι περιμένεις!.. Ούτε μια εφημερίδα δεν είχα διαβάσει μέχρι τότε. Είχα γίνει και εγώ φασίστας. Μέχρι που μπήκα μέσα, πίστευα αυτό που έκανα. Στη συνέχεια έγινε ο εφιάλτης της ζωής μου. »

1973-2003. Ο A. Σκευοφύλαξ, ο έφεδρος στρατιώτης του τεθωρακισμένου άρματος που εισέβαλε στο Πολυτεχνείο, σπάει την τριαντάχρονη σιωπή του και αποκαλύπτει όσα συνέβησαν τη μαύρη νύχτα που σημάδεψε τη σύγχρονη ελληνική ιστορία και στιγμάτισε για πάντα τη ζωή του. «Ντρέπομαι γι' αυτό που ήμουν, γι' αυτό που έκανα» λέει στην εκ βαθέων εξομολόγησή του. Μια στιγμή, μια ζωή. Στη «μία και μοναδική φορά» που δέχθηκε να ξύσει «τις πληγές του παρελθόντος», όπως λέει σε μια αποστροφή του λόγου του ο κ. Σκευοφύλαξ, περιγράφει λεπτό προς λεπτό τη στρατιωτική επιχείρηση της χούντας, η οποία ξεκίνησε λίγο μετά τα μεσάνυχτα της 16ης Νοεμβρίου με την έξοδο των τανκς στους δρόμους της Αθήνας και ολοκληρώθηκε στις 3.30 το πρωί της 17ης Νοεμβρίου, με την αιματοβαμμένη εισβολή στο Πολυτεχνείο. Στη σπάνια μαρτυρία του ο κ. Σκευοφύλαξ μνημονεύει τις δραματικές στιγμές που εκτυλίχθηκαν στους δρόμους της Αθήνας, τις ειρηνικές εκκλήσεις των φοιτητών που ηχούσαν στα αφτιά του σαν «κραυγές εχθρών της πατρίδας». Τις διαταγές των αδίστακτων στρατιωτικών που πίστεψε ότι ήταν «πατριώτες». Θυμάται - τότε με χαρά, τώρα με θλίψη - τον πόνο των φοιτητών που είδαν το όνειρό τους να τσαλακώνεται κάτω από τις ερπύστριες που ο ίδιος έθεσε σε κίνηση, τον τρόμο που ακολούθησε από τις λυσσαλέες επιθέσεις των αστυνομικών. Το απαράμιλλο θάρρος του φοιτητή που γύρισε και του είπε: «Τι κατάλαβες τώρα που μπήκες μέσα;». Την οργή που του προκάλεσε και λίγο έλειψε να τον οδηγήσει σε εν ψυχρώ δολοφονία. «Αυτός ο φοιτητής δεν ξέρει πόσο τυχερός στάθηκε εκείνη τη στιγμή... Αν έλεγε μια κουβέντα ακόμη, θα τον σκότωνα»! Οι λέξεις βγαίνουν με δυσκολία. Σε αυτή τη συνέντευξη του κ. A. Σκευοφύλακος μιλούν δύο πρόσωπα: ο 20χρονος έφεδρος στρατιώτης και ο 50χρονος βιοπαλαιστής. Αυτό είναι το τίμημα που πληρώνει, ακόμη και σήμερα, για μια ενέργεια που τον κατέστησε αρνητικό πρωταγωνιστή στην κρισιμότερη στιγμή της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας. Μια στιγμή, μια αιωνιότητα. Μετά την απόλυσή του από τον στρατό, ο A. Σκευοφύλαξ θα μοχθήσει για να ζήσει. «Στο μεροκάματο η ζωή μου άλλαξε 180 μοίρες. Εμένα που μου έμαθαν να μισώ τους κομμουνιστές, ψήφισα δύο φορές το KKE». Στα 30 του θα παντρευτεί, θα αποκτήσει παιδιά. Ζώντας σε μια γειτονιά των νοτίων προαστίων, όλα αυτά τα χρόνια αποφεύγει να μιλάει για τα γεγονότα εκείνης της νύχτας. Οσες φορές θα τον ρωτήσουν «τι σχέση έχεις με τον "πορτάκια" του Πολυτεχνείου;», θα μιλήσει για «μακρινό ξάδελφο που σκοτώθηκε σε τροχαίο»! Στη γυναίκα του θα ανοίξει την καρδιά του ύστερα από χρόνια. Στα τρία παιδιά του δεν το έχει αποφασίσει ακόμη. «Είμαι ένας άνθρωπος που δεν υπήρξε ποτέ 20 χρόνων. Ο έφεδρος στρατιώτης A. Σκευοφύλαξ σκοτώθηκε σε τροχαίο»!

1973-2003. Τριάντα χρόνια μετά, ο άνθρωπος που γκρέμισε την πύλη του Πολυτεχνείου θα πει για τους φοιτητές, τους νέους και τους εργαζομένους που αγωνίστηκαν για την πτώση της χούντας: «Είχαν μεγάλη ψυχή. Ηταν παλικάρια». Ο κ. Σκευοφύλαξ δεν θα ξεχάσει τη φοιτήτρια που τραυματίστηκε κατά την εισβολή του τανκ, την καθηγήτρια σήμερα του Πανεπιστημίου Αθηνών κυρία Πέπη Ρηγοπούλου. «Θα ήθελα να τη δω, να της πω... Δεν τολμάω όμως. Τα λόγια δεν σβήνουν τις πράξεις».«O στρατιώτης A. Σκευοφύλαξ σκοτώθηκε σε τροχαίο»«Στο μεροκάματο η ζωή μου άλλαξε 180 μοίρες. Εργάτης κατάλαβα ότι δεν μπορώ να έχω τα ίδια αιτήματα με τους εργοδότες. Εμένα που μου έμαθαν να μισώ τους κομμουνιστές, ψήφισα δύο φορές KKE»!

«Την ημέρα εκείνη ήμουν υπηρεσία. Στον στρατό είχα δέκα μήνες. Ημουν εκπαιδευτής στο Κέντρο Τεθωρακισμένων, στο Γουδί. Τότε οι "μαυροσκούφηδες" ήταν σώμα επιλέκτων. Πήγα εθελοντικά. Μόλις άρχισαν τα επεισόδια, μπήκαμε επιφυλακή. "Οι κομμουνιστές καίνε την Αθήνα" μας έλεγαν και εμείς τους πιστεύαμε. Θυμάμαι στο στρατόπεδο κάποιοι είχαν ραδιοφωνάκια και ακούγαμε στα κρυφά τον σταθμό του Πολυτεχνείου. "Παλιοκουμμούνια" θα καλοπεράσετε!" λέγαμε».Στα 20 χρόνια του ο A. Σκευοφύλαξ βρέθηκε στη δίνη του κυκλώνα, στην επίλεκτη ομάδα του Σώματος των Τεθωρακισμένων κατέπνιξε την εξέγερση των φοιτητών. «Μισή ώρα μετά τα μεσάνυχτα της 16ης Νοεμβρίου, η ίλη μου πήρε εντολή να ετοιμαστεί για έξοδο. Αποφασίστηκε να βγουν πέντε δικά μας άρματα, κάτι γαλλικά AMX30. Εγώ ήμουν οδηγός στο πρώτο άρμα που βγήκε στον δρόμο». Στο ίδιο άρμα βρίσκονταν ο αξιωματικός Μιχάλης Γουνελάς, ως επικεφαλής, ο ανθυπασπιστής Λάμπρος Κωνσταντέλλος, ως οδηγός εδάφους, ο λοχίας Στέλιος Εμβαλωμένος και ο Γιάννης Τίρπας.
«Στη 1.15 το πρωί της 17ης Νοεμβρίου φτάσαμε στη διασταύρωση των λεωφόρων Αλεξάνδρας και Κηφισίας. Λίγο αργότερα διασχίζαμε την Αλεξάνδρας, όταν στο ύψος του IKA, στη στάση Σόνια, σταματήσαμε γιατί ο δρόμος ήταν κλειστός. Υπήρχαν οδοφράγματα, φωτιές και ακινητοποιημένα λεωφορεία. Με διάφορες μανούβρες αριστερά - δεξιά, μπρος πίσω, άνοιξα τον δρόμο και προχωρήσαμε» θυμάται ο κ. Σκευοφύλαξ. Ο δρόμος για τα τανκς ήταν ανοιχτός πλέον προς το Πολυτεχνείο. «Οταν φτάσαμε στη διασταύρωση της λεωφ. Αλεξάνδρας και της οδού Πατησίων, μας έδωσαν εντολή να σταματήσουμε. Εκεί, στην πλατεία Αιγύπτου, μείναμε περίπου μία ώρα. Ο κόσμος θυμάμαι ότι μας φώναζε "είμαστε αδέλφια, είμαστε αδέλφια". Εγώ ήθελα να τους φάω. Τους έβλεπα σαν παράσιτα»!Την έξοδο των τανκς από το Γουδί θα πληροφορηθούν οι Αθηναίοι από τον εκφωνητή του Πολυτεχνείου, τον Δημήτρη Παπαχρήστο. Παρά τις παρεμβολές της ΚΥΠ, το ραδιόφωνο των εξεγερμένων φοιτητών θα μεταφέρει στους Αθηναίους τον ανατριχιαστικό συριγμό από τις ερπύστριες των τανκς. Ο εκφωνητής απευθύνει έκκληση στα «στρατευμένα νιάτα» να μη χτυπήσουν. «Δεν θα χτυπήσουν τα παιδιά, τα αδέλφια μας οι φαντάροι, το φρούριο της ελευθερίας, το μόνο μέρος της Ελλάδας που είναι ελεύθερο. Δεν έχουμε όπλα. Προτάσσουμε μόνο ανοιχτά τα στήθη μας. Λαέ της Αθήνας, όλοι μαζί το σύνθημα: λαός και στρατός μαζί. Δεν θα χτυπήσει ο στρατός!».

Με νεότερη εντολή των στρατιωτικών που κατευθύνουν την επιχείρηση «Εκκένωσις του Πολυτεχνείου» τα πέντε τανκς προωθούνται προς το Μουσείο. H ώρα της αιματοβαμμένης επέμβασης πλησιάζει. «Μας είπαν να πάμε κοντά στο Πολυτεχνείο, αλλά όχι μπροστά στην πόρτα. Αυτό κάναμε. Σταματήσαμε λίγα μέτρα πιο πέρα». Στη θέα των τανκς εκατοντάδες φοιτητές πλησιάζουν στην πύλη, ανεβαίνουν στα κάγκελα, φωνάζουν συνθήματα συναδέλφωσης.Με διάφορους απειλητικούς ελιγμούς και μαρσαρίσματα που ακούγονται σαν κανονιές, οι οδηγοί των τανκς προσπαθούν να κάμψουν το ηθικό των φοιτητών. Ο εκφωνητής του Πολυτεχνείου απευθύνει νέα έκκληση να αποφευχθεί η αιματοχυσία. «Οι φαντάροι δεν ανήκουν στη χούντα. H χούντα στηρίζεται στο μέταλλο, στηρίζεται στα τανκς, στο σίδερο. H καρδιά των φαντάρων έχει τον ίδιο παλμό με τη δικιά μας. Αγαπάτε τους φαντάρους. Ελληνικά στρατευμένα νιάτα, ο λαός δεν σας κρατάει κακία. Ξέρει ότι είστε μαζί μας».H ώρα έχει πάει 2 το πρωί. «Φτάνοντας μπροστά στην πόρτα, έστριψα το άρμα προς το Πολυτεχνείο, με γυρισμένο το πυροβόλο προς τα πίσω. Θυμάμαι ότι σηκώθηκα από τη θέση μου και εγώ και το άλλο πλήρωμα. Δεκάδες φοιτητές κρέμονταν από τα κάγκελα, ενώ εκατοντάδες βρίσκονταν στον προαύλιο χώρο. Εδειχναν πανικόβλητοι». Ο κ. Σκευοφύλαξ φέρνει στη μνήμη του τα φοβισμένα πρόσωπα των συνομηλίκων του που ήταν μέσα στο Πολυτεχνείο. Χαμηλώνει το βλέμμα του. «Και εγώ, να σκεφτείς ότι τους έβλεπα σαν μαμούνια που ήθελα να τα φάω»!Με ολοένα μεγαλύτερη ένταση και αγωνία οι φοιτητές φωνάζουν προς τους στρατιώτες «είμαστε αδέλφια, αφήστε τα άρματα», ενώ ο εκφωνητής του Πολυτεχνείου καλεί το πλήθος να δείξει αυτοσυγκράτηση. «Απομονώστε τους προβοκάτορες. Δεν έχουμε να μοιράσουμε τίποτα με το στρατό. Δεν θέλουμε να χυθεί ελληνικό αίμα». Ο Δημήτρης Παπαχρήστος ψάλλει τον εθνικό ύμνο. Το ίδιο κάνουν και οι χιλιάδες νέοι που βρίσκονται στο Πολυτεχνείο.

Ενα τέταρτο πριν από τις 3 το πρωί οι στρατιωτικοί δίνουν προθεσμία λίγων λεπτών στους φοιτητές για να αποχωρήσουν από το Πολυτεχνείο, να παραδοθούν. Κάποιοι από τους φοιτητές που θέλουν να αποχωρήσουν δοκιμάζουν να απασφαλίσουν την κεντρική πύλη. Δεν τα καταφέρνουν. Πίσω από την πύλη είναι σταθμευμένο ένα αυτοκίνητο Μερτσέντες που μπλοκάρει το άνοιγμά της. Ο επικεφαλής των τεθωρακισμένων αρμάτων εκνευρίζεται. Οργισμένος φωνάζει: «Τσογλάνια, ρεζιλεύετε το στράτευμα!» και δίνει σήμα για την επέλαση του άρματος.«Τότε ήρθε ο οδηγός εδάφους του άρματος και μου λέει: "Θα μπούμε μέσα, θα ρίξουμε την πύλη. Ετοιμάσου!"» λέει ο κ. Σκευοφύλαξ. «Πήρα θέση και ξεκίνησα. Δεν έβλεπα πολλά πράγματα, δεν είχα καλό οπτικό πεδίο, γιατί κοιτούσα πλέον από τη θυρίδα του άρματος. Δέκα εκατοστά πριν από την πόρτα, σταμάτησα. Σταμάτησα σκόπιμα. Αυτό φαίνεται στο βίντεο της εποχής. Στο φρενάρισμα, οι φοιτητές τρομαγμένοι έφυγαν προς τα πίσω. Αν έμπαινα με ταχύτητα, θα σκότωνα δεκάδες άτομα που εκείνη τη στιγμή ήταν κρεμασμένα στα κάγκελα».Λίγα λεπτά αργότερα ο A. Σκευοφύλαξ θα μαρσάρει δυνατά. Ο δυνατός προβολέας του τανκ σκοπεύει την πύλη. «H καγκελόπορτα έπεσε αμέσως. Πίσω από τη σιδερένια πύλη ήταν σταθμευμένο το Μερσεντές το οποίο είχαν βάλει εκεί οι φοιτητές για να φράξουν την είσοδο. Το έκανα αλοιφή. H αριστερή ερπύστρια το έλιωσε. Με το που έπεσε η πύλη του Πολυτεχνείου εισέβαλαν οι αστυνομικοί για να συλλάβουν τους φοιτητές. Λίγο αργότερα κατέβηκα και εγώ από το άρμα και μπήκα στον χώρο του Πολυτεχνείου. Δεν υπήρχε νεκρός. Θα μπορούσε όμως και να υπάρχουν νεκροί» λέει με μοναδική ειλικρίνεια.Στο εσωτερικό του Πολυτεχνείου επικρατεί πανδαιμόνιο. Διαφωτιστική είναι η περιγραφή που δίνει ο εισαγγελέας Δημήτρης Τσεβάς στην έκθεση που συνέταξε το 1974 για τα γεγονότα του Πολυτεχνείου: «Εντρομοι και εμβρόντητοι οι σπουδασταί κυριεύονται από την ενώπιον του εσχάτου κινδύνου φοβεράν αγωνίαν. Υπό την πίεσιν πλήθους ανθρώπων καταρρίπτεται τμήμα των προς την οδόν Στουρνάρη κιγκλιδωμάτων. Και διά του δημιουργηθέντος ανοίγματος εξέρχονται οι σπουδασταί κατά μάζας. Νέον, όμως, δι' αυτούς αρχίζει μαρτύριον. Υβρεις κατ' αυτών εκτοξεύονται και καταδιωκόμενοι βαναύσως κακοποιούνται».Οπως αναφέρει ο κ. Σκευοφύλαξ, «αστυνομικοί κυνηγούσαν και χτυπούσαν τους φοιτητές όπου τους έβρισκαν. Αν δεν ήταν οι ΛΟΚατζήδες να τους σταματήσουν - θυμάμαι ότι πολλές φορές πιάστηκαν στα χέρια μαζί τους - δεν ξέρω και γω τι θα γινόταν». Λίγο αργότερα οι στρατιώτες σχηματίζουν έναν διάδρομο για να περάσουν ασφαλείς οι φοιτητές. Για το θέμα αυτό, στο πόρισμα Τσεβά υπογραμμίζεται χαρακτηριστικά: «Εμπροσθεν μεν της πύλης του Πολυτεχνείου δημιουργείται διάδρομος υπό των στρατιωτών μέσω του οποίου διέρχονται οι εξερχόμενοι, κατευθυνόμενοι προς την οδόν Τοσίτσα, εντός δε του Πολυτεχνείου βοηθούν, προστατεύουν και εις τους ώμους των πολλούς αδυνάτους κρατούν διά να δυνηθούν να υπερπηδήσουν το υψηλόν κιγκλίδωμα. Και επεισόδια μεταξύ στρατιωτικών και αστυνομικών λαμβάνουν χώραν εν τη προσπαθεία των πρώτων να προστατεύσουν τους φοιτητάς από το διωκτικόν μένος των άλλων».Μέσα στο Πολυτεχνείο ο A. Σκευοφύλαξ είδε πολλούς τραυματίες και ίσως, όπως λέει, και νεκρούς. «Στο προαύλιο του Πολυτεχνείου ήταν πολύ χτυπημένοι, θυμάμαι ότι είδα πολλούς τραυματίες, ενώ τρεις-τέσσερις ήταν σωριασμένοι κάτω, ακίνητοι. Δεν ξέρω αν ήταν νεκροί. Δεν κοίταξα να δω. Κάποια στιγμή ένας φοιτητής όρμησε κατά πάνω μου και μου είπε: "Τι κατάλαβες τώρα που μπήκες;". Αφήνιασα. Εβγαλα το πιστόλι και προτάσσοντάς το γύρισα και του είπα ουρλιάζοντας: "Σκάσε, ρε κωλόπαιδο, μη σε καθαρίσω". Αυτός ο φοιτητής δεν ξέρει πόσο τυχερός στάθηκε εκείνη τη στιγμή... Αν έλεγε μια κουβέντα παραπάνω, θα τον σκότωνα! Τέτοιος ήμουν. Ενας φασίστας».Παρά τον πόνο τους, οι φοιτητές θα δείξουν μεγαλείο ψυχής απέναντι στον στρατιώτη που ισοπέδωσε το όνειρό τους. Αδιάψευστη απόδειξη, η μαρτυρία του κ. Σκευοφύλακα: «Οπως περνούσαν οι φοιτητές θυμάμαι ότι έριχναν μέσα στο τανκ πακέτα τσιγάρα και ό,τι προμήθειες είχαν μαζί τους. Οταν γυρίσαμε στο Γουδί, το άρμα έμοιαζε με περίπτερο. Οσο σκέφτομαι ότι οι φοιτητές μας έδιναν σάντουιτς και τσιγάρα, μετά απ' όσα τους κάναμε... Δεν μπορώ να το συχωρέσω αυτό το πράγμα στον εαυτό μου. Σκέφτομαι τι πήγα και έκανα!..».
Την αναγνώριση των φοιτητών για ορισμένους από τους αξιωματικούς του στρατού και τους έφεδρους στρατιώτες θα διαπιστώσει αργότερα και ο εισαγγελέας: «Πολλοί αξιωματικοί και στρατιώται παρεμβαίνουν προς προστασίαν των φοιτητών. Και υπήρξε πηγαία και βαθειά η ευγνωμοσύνη πολλών εξ αυτών προς τους αγνώστους σωτήρας των, ως εις τας καταθέσεις των τούς αποκαλούν με συγκίνησιν»!Εκατοντάδες φοιτητές καταφέρνουν να βγουν έξω από το Πολυτεχνείο, ξεχύνονται στους γύρω δρόμους, τρέχουν να φύγουν, να γλιτώσουν τη ζωή τους, καθώς γίνονται στόχος ελεύθερων σκοπευτών. «Απομακρυνόμενοι όμως του Πολυτεχνείου αγωνιώδεις τούς αναμένουν εκπλήξεις. Από παντού τους καταδιώκουν και τους χτυπούν. Εις την γωνίαν των οδών Τοσίτσα και Μπουμπουλίνας άνδρες της ΚΥΠ εν πολιτική περιβολή τους χτυπούν ανηλεώς και πυροβολούν κατ' αυτών, ενώ εις την ταράτσαν ενός των αυτόθι κτιρίων έχουν εγκαταστήσει πολυβόλον. Εις τας ταράτσας των γύρω κτιρίων επισημαίνονται ελεύθεροι σκοπευταί υπό του ιδίου Διευθυντού της Αστυνομίας να επιτελούν το φονικόν έργον των»!Την ίδια στιγμή, όπως επισημαίνεται στην ίδια έκθεση, «ομάδες τραμπούκων και επικινδύνων τρωκτικών της γαλήνης του τόπου εκδηλώνουν το εγκληματικόν μένος των κατά των ατυχών σπουδαστών που κατά μάζας εξέρχονται του Πολυτεχνείου». Οι τραμπούκοι είναι άνδρες της ΕΣΑ, οι οποίοι δεν διστάζουν, μάλιστα, να κακοποιήσουν ακόμη και πανεπιστημιακό γιατρό, ο οποίος, μαζί με τη σύζυγό του, είχε σπεύσει να βοηθήσει τους ανυπεράσπιστους φοιτητές.Στη συμβολή των οδών Πατησίων και Στουρνάρη «άνδρες εν πολιτική περιβολή, κραδαίνοντες ρόπαλα, εξήλθον από ομάδα αυτόθι ευρισκομένων αστυνομικών και εκακοποίησαν σεβάσμιον καθηγητή Πανεπιστημίου, την σύζυγόν του και νεαρόν σπουδαστήν, διότι εξήρχοντο του Πολυτεχνείου, ένθα ο καθηγητής-ιατρός και η σύζυγός του είχον μεταβή προς εκπλήρωσιν του ανθρωπιστικού και ιατρικού των καθήκοντος. Και οι ροπαλοφόροι ούτοι ήσαν άνδρες της ΕΣΑ εν πολιτική περιβολή. Εις το πανδαιμόνιον τούτο της εξόδου των φωνών, των κραυγών, των οιμωγών, των καταδιώξεων και των πυροβολισμών έπεσαν οι περισσότεροι εκ του πλήθους των τραυματιών».Οταν επέστρεψε στο Γουδί, στη βάση των Τεθωρακισμένων, ο κ. Σκευοφύλαξ έγινε δεκτός με ζητωκραυγές. Ηταν το τιμώμενο πρόσωπο. «Οταν γυρίσαμε στο στρατόπεδο, έγινα ήρωας. Οι στρατιωτικοί μου έδιναν συγχαρητήρια. Τότε αισθανόμουν ότι ήμουν κάποιος, ότι έκανα κάτι καλό, κάτι μεγάλο. Είχα γίνει ο ήρωας που διέλυσε τους εχθρούς της πατρίδας, τα "παλιοκουμμούνια", όπως λέγαμε τότε τους φοιτητές. Αυτά μου έλεγαν, αυτά πίστευα. Ενιωθα περήφανος. Ημουν και εγώ φασίστας».Οκτώ ημέρες αργότερα, κάτι θα σπάσει μέσα του. Το φρόνημά του θα κλονισθεί, όταν θα δει τον «εθνοσωτήρα» να καθαιρείται και να περιφρονείται από τους συνοδοιπόρους του, αυτούς που πιο πριν ορκίζονταν στο όνομά του. «Την επόμενη εβδομάδα έγινε η στάση του Ιωαννίδη. Ημουν πάλι σε επιφυλακή. Μας πάνε στο ΓΕΣ. Στο προαύλιο λάβαμε θέσεις. Δεν ξέραμε γιατί πήγαμε εκεί. Δεν μας είπαν. Γυρνώντας στο Γουδί μάθαμε ότι "έριξαν" τον Παπαδόπουλο» αναφέρει ο κ. Σκευοφύλαξ. «Τότε μέσα μου κάτι άλλαξε. Αυτοί που τον παρουσίαζαν σαν θεό, τώρα τον έβριζαν. Δεν μπορούσα να το καταλάβω αυτό. "Μα είναι τόσο πουλημένοι όλοι τους;" αναρωτήθηκα. Αυτοί πάνε όπου φυσάει ο βοριάς. "Πουλημένα τομάρια" είπα μέσα μου. Θυμάμαι ότι ο Μιχάλης Γουνελάς παρέδωσε τα γαλόνια του στους άνδρες της ΕΣΑ, που ήρθαν στο Κέντρο και τον συνέλαβαν».Με τη Μεταπολίτευση ο στρατιώτης A. Σκευοφύλαξ θα βρεθεί στα σύνορα. «Ο Καραμανλής είχε πει "τα άρματα στα σύνορα". Ηταν τα γεγονότα της Κύπρου. Πήγαμε Αλεξανδρούπολη. Μετά από έξι μήνες πήρα άδεια. Αντί να απολυθώ στους 22 μήνες, έφτασα στους 30. Εφεδρεία στην εφεδρεία. Οταν απολύθηκα, όλα είχαν αλλάξει μέσα μου».Στη Δυτική Αθήνα, όπου κατοικούσε με τους γονείς και τα δύο αδέλφια του, θα αναζητήσει δουλειά. «Στο μεροκάματο η ζωή μου άλλαξε 180 μοίρες. Εκανα όποια δουλειά μπορείς να φανταστείς. Εργάτης κατάλαβα ότι δεν μπορώ να έχω τα ίδια αιτήματα με τους εργοδότες. Εμένα που μου έμαθαν να μισώ τους κομμουνιστές, ψήφισα δύο φορές KKE»!Ολα αυτά τα χρόνια ο κ. Σκευοφύλαξ θα κάνει μια ήρεμη ζωή. Σπίτι - δουλειά, δουλειά - σπίτι. Ποτέ δεν θα μιλήσει για το Πολυτεχνείο. Δεν θα αισθανθεί να τον ενοχλούν. Μόνο μία φορά το επώνυμό του τον έφερε σε δύσκολη θέση. «Στη δουλειά πριν από χρόνια κάποιος άκουσε πώς με λένε και ρώτησε αν έχω κάποια σχέση με τον "πορτάκια", όπως είπε, του Πολυτεχνείου. "Ξάδελφός μου είναι, μακρινός. Σκοτώθηκε σε τροχαίο" απάντησα. Είμαι ένα άνθρωπος που δεν υπήρξε ποτέ 20 χρονών. Ο έφεδρος στρατιώτης A. Σκευοφύλαξ σκοτώθηκε σε τροχαίο! Οι φίλοι μου δεν ξέρουν ποιος είμαι ούτε κανείς στη γειτονιά. Μόνο η γυναίκα μου το ξέρει. Της το είπα ύστερα από χρόνια. Στα παιδιά μου δεν το είπα ακόμη».1973-2003. Με μια αυτοκριτική διάθεση που σπανίζει, ο κ. Σκευοφύλαξ δεν θα διστάσει να πει: «Ντρέπομαι γι' αυτό που ήμουν, γι' αυτό που έκανα. Στη θέση μου θα μπορούσε να βρεθεί ο καθένας, έφεδρος στρατιώτης ήμουν άλλωστε. Δεν με απαλλάσσει όμως αυτό. Μέχρι που μπήκα μέσα, πίστευα αυτό που έκανα. Στη συνέχεια έγινε ο εφιάλτης της ζωής μου».Για τους ανθρώπους που αντιστάθηκαν στη χούντα, ο κ. Σκευοφύλαξ θα μιλήσει με κολακευτικά λόγια. «Είχαν μεγάλη ψυχή. Ηταν παλικάρια. Δεν ξέρω αν έχει νόημα, αλλά θα ήθελα να τους πω μια μεγάλη συγγνώμη». Ο οδηγός του τανκ που μπήκε στο Πολυτεχνείο δεν θα ξεχάσει τη νεαρή φοιτήτρια που τραυματίστηκε σοβαρά κατά την εισβολή του τανκ, την καθηγήτρια - σήμερα - του Πανεπιστημίου Αθηνών κυρία Πέπη Ρηγοπούλου. «Πιστεύω ότι αν τη δω σήμερα, δεν θα ξέρω .τι να της πω. Πολλές φορές όλα αυτά τα χρόνια πέρασε από το μυαλό μου να τη συναντήσω, αλλά σταματούσα. Θα ήθελα να τη δω, να της πω... Δεν τολμάω όμως. Τα λόγια δεν σβήνουν τις πράξεις».

Μακρόνησος 2008

ena afieroma toy blog sthn xoynta kai sto kako poy ekane kai den prepei na xexasoume giati ektos apo to pasxa exoyme kai thn 21 aprilioy. to afieroma tha einai mexri kai thn 21 aprilioy kalo pasxa kai xronia polla se olloys!!!!

makronhsos h tainia.

Μια από τις πιο μελανές σελίδες της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας στο πρώτο -ουσιαστικά- ντοκιμαντέρ που καταγράφει όσα συνέβησαν στο στρατόπεδο της Μακρονήσου από το 1947 έως και το 1952.

Είναι φανερή η προσπάθεια των δημιουργών αυτού του ντοκιμαντέρ να αφηγηθούν τη συγκλονιστική «ιστορία» της Μακρονήσου με την πολιτική αποστασιοποίηση που επιτρέπει πια το πέρασμα του χρόνου, αλλά και με την αναγκαιότητα που επιβάλλει η περασμένη ηλικία όσων έζησαν εκείνη την εποχή και μπορούν -για λίγο ακόμη- να θυμηθούν πρόσωπα και γεγονότα. Με κεντρικό υλικό τις μαρτυρίες τριών αριστερών (ανάμεσα τους και η πρόσφατα εκλιπούσα Αλέκα Παΐζη) που επέζησαν από τα βασανιστήρια και με αντίπαλο δέος την αφοπλιστική εξομολόγηση του τότε διοικητή τάγματος, η «Μακρόνησος» είναι στην πραγματικότητα μια συλλογή -εν είδει ρεπορτάζ- απτών ντοκουμέντων (φωτογραφικό υλικό, επιστολές, αποκόμματα εφημερίδων κ.τ.λ.) και κομματιών μνήμης σε έναν σχετικά αποτελεσματικό, για τις ανάγκες της όποιας τεκμηρίωσης, συνδυασμό. Δικαιολογημένα, ωστόσο, το κέντρου βάρους πέφτει στη μνήμη, αφού μέσα από τις συγκινητικές, κυνικές και συχνά συγκεχυμένες αφηγήσεις των «μαρτύρων» ξετυλίγεται ολοκάθαρα ο χάρτης μιας ταραγμένης ιστορικά εποχής. Οι μορφές των τεσσάρων «πρωταγωνιστών» -ανεξάρτητα από ποια πλευρά βρίσκονται- αποδεικνύονται πιο δυνατές και πιο ιστορικά ακριβείς ακόμη και από τις φωτογραφίες αρχείου ή το διεκπεραιωτικό voice over που ξεφυλλίζει την κρίσιμη πενταετία υπό μορφή ημερολογίου.Και είναι αυτές οι μορφές που μετατρέπουν τελικά το χωρίς κινηματογραφικές φιλοδοξίες (αλλά και ούτε ιδιαίτερες αρετές) ντοκιμαντέρ περισσότερο σε ένα ντοκουμέντο πάνω στον χρόνο παρά σε μια πολιτική ανάλυση ή έστω δήλωση πάνω στον εμφύλιο, την εξορία στην Μακρόνησο και όσα παρεπόμενα αυτών καθόρισαν τη σύγχρονη ελληνική ιστορία.

MAKRONHSOS-NTOKIMANTER

MAKRONHSOS TO NTOKIMANTER TOY HLIA GIANAKAKH KAI THS EYHS KARAMPATSOU

TO 1947 ENW O EMFYLIOS KORUFWNETAI DHMIOYRGEITAI STHN MAKRONHSO ENAS NEOS TOPOS EXORIAS TWN KOYMOYNISTWN KAI TWN YPOPTWN ARISTERHS SYNEIDHSHS.STO NTOKIMANTER GINETAI PROSPATHEIA PROSEGGISHS TWN GEGONOTWN PERA APO FANATISMOYS KAI IDEOLOGIKH FORTISH.

21ης Απριλίου Χούντα 1967-1974 Η Ελλάδα στο γύψο

EKTOS APO TO PASXA EXOYME KAI THN 21 APRILIOY ENA MIKRO AFIEROMA SE AYTA POY DEN PREPEI NA XEXASOYME.
21 / 04 / 1967- Η Ελλάδα στο γύψο

Οι αξιωματικοί που τελικά προέβησαν στο πραξικόπημα την 21η Απριλίου 1967 κινήθηκαν πιο γρήγορα και εξέπληξαν τους πάντες. Το καθεστώς δικαιολόγησε την κατάληψη της εξουσίας υποστηρίζοντας ότι υπήρχε κίνδυνος να καταληφθεί η εξουσία από τους κομμουνιστές. Οι πραξικοπηματίες ισχυρίστηκαν ότι είχαν ανακαλύψει εβδομήντα φορτηγά αυτοκίνητα φορτωμένα με ψεύτικες στρατιωτικές στολές, που οι κομμουνιστές θα χρησιμοποιούσαν για να κάνουν πραξικόπημα. Ποτέ δεν παρουσίασαν κάποιο από αυτά τα αποδεικτικά στοιχεία και σύντομα και οι ίδιοι εγκατέλειψαν τη πρόφαση του επερχόμενου κομμουνιστικού κινδύνου.

Στις 21 Απριλίου του 1967 ο Γεώργιος Παπαδόπουλος "έβαλε την Ελλάδα στο γύψο", ξεκινώντας μια Επταετία κατά την οποία η στρατιωτική δικτατορία θα καταργούσε όλες τις πολιτικές ελευθερίες, και οι φυλακίσεις, τα βασανιστήρια και οι εξορίες θα γινόταν καθημερινό φαινόμενο .Οι συλλήψεις απλών ανθρώπων μόνο και μόνο επειδή εξέφραζαν κάποιο παράπονο ή δυσανασχέτηση για το καθεστώς και την έλλειψη ελευθερίας, είχαν τρομοκρατήσει τον απλό λαό που φοβόταν να μιλήσει για οτιδήποτε μπροστά σε τρίτους. Και οι συλλήψεις αυτές συνοδεύονταν από βασανισμούς, στρατοδικεία και εκτοπίσεις. Η ΕΣΑ έγινε συνώνυμο του τρόμου και οι λέξεις ΕΑΤ-ΕΣΑ ταυτίστηκαν με τα βασανιστήρια .Σ' αυτήν την περίοδο που όλα "τα 'σκιαζε η φοβέρα και τα πλάκωνε η σκλαβιά", μπορούμε να ξεχωρίσουμε κάποια ιδιαίτερα γεγονότα. Τον Αύγουστο του 1968 ο Αλέκος Παναγούλης προσπαθεί να δολοφονήσει τον Παπαδόπουλο με εκρηκτικό μηχανισμό.

Η καταπίεση, ο αυταρχισμός και η έλλειψη δημοκρατίας και ελευθερίας έκαναν ένα μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού να αρχίσει να νιώθει ότι δεν πάει άλλο. Η Χούντα προχώρησε σε κάποιες κινήσεις "νομιμοποίησης" του καθεστώτος και δήθεν "εκδημοκρατισμού' σε μια προσπάθεια να προλάβει τις εξελίξεις, καθώς από το 1971 οι εκδηλώσεις ενάντια στην δικτατορία είχαν αρχίσει να αποκτούν εύρος. Μέσα του 1973 δόθηκε αμνηστεία σε εξόριστους και πολιτικούς κρατούμενους και τον Οκτώβρη διορίζεται πρωθυπουργός ο Μαρκεζίνης. Παράλληλα αυξάνονται οι απεργίες και οι χουντικοί επεμβαίνουν, όλο και πιο προκλητικά, στον πανεπιστημιακό χώρο. Τόσο αυτές οι παρεμβάσεις όσο και ο "εκδημοκρατισμός" συντέλεσαν μάλλον στην όξυνση του κλίματος, παρά στον έλεγχο των λαϊκών εκφράσεων αντίδρασης. Η αντιδικτατορική πάλη αυξάνεται και παίρνει και νέες μορφές.

Η 17η Νοεμβρίου 1973 ήταν το σημείο καμπής της δικτατορίας του '67. Μολονότι δεν μπορούμε να πούμε ότι οι φοιτητές έριξαν την δικτατορία, η έντονη και επίμονη αντίδραση, η διαφορετική φωνή που ακούστηκε μέσα από το Πολυτεχνείο, και νωρίτερα μέσα από την κατάληψη της Νομικής, ταρακούνησε την Χούντα στα σαθρά της θεμέλια.Ακολούθησε το 1974 η Κύπρος και το αποτυχημένο πραξικόπημα. Η "εγγυήτρια" Τουρκία εισβάλει στην Κύπρο για την "προστασία" των Τουρκοκυπρίων, η αποτυχία και η αναποτελεσματικότητα των Ελληνικών και Ελληνοκυπριακών δυνάμεων είχε σαν αποτέλεσμα η Τουρκία να καταλάβει σχεδόν την μισή Κύπρο (το σύνολο σχεδόν των πεδιάδων του νησιού). Είχαν προηγηθεί το 1964 και το 1967 τουρκικές απειλές για εισβολή στο νησί, οι οποίες δεν είχαν πραγματοποιηθεί δίνουν τροφή στα σενάρια ότι η Ελλάδα είχε δεχτεί πιέσεις να μην αντιδράσει πιο δυναμικά το 1974. Από την άλλη δεν πρέπει να παραγνωρίσουμε το γεγονός ότι οι χουντικοί δίσταζαν να δώσουν όπλα στους επιστρατευμένους και δεν ήταν λίγες οι περιπτώσεις που έφεδροι επιτεθήκαν σε ΕΣΑτζήδες.
Ο Ιωαννίδης, που μετά το Πολυτεχνείο ανέτρεψε τον Παπαδόπουλο, εξαφανίζεται, όπως και οι περισσότεροι που αποτελούσαν την χουντική κυβέρνηση, και οι αρχηγοί του ελληνικού στρατού με επικεφαλής τον Γκιζίκη αποφασίζουν, μπροστά στο αδιέξοδο που έχουν βρεθεί και υπό την πίεση των ευθυνών για το Κυπριακό, να επαναφέρουν την δημοκρατία. Ο Καραμανλής καλείται από το Παρίσι για να σχηματίσει κυβέρνηση εθνικής ενότητας και η Επταετία της Χούντας κλείνει οριστικά στις 24 Ιουλίου 1974. Η πολιτική περίοδος που ακολουθεί ονομάζεται και Μεταπολίτευση ή Μεταπολιτευτική Δημοκρατία.

ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΟΥ ΑΛΚΙΝΟΟΥ !!!! h stella kai Knowing

ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΟΥ ΑΛΚΙΝΟΟΥ ΑΠΟ ΤΟΝ ΝΕΟ ΔΙΣΚΟ "ΝΕΡΟΠΟΝΤΗ" ΠΟΥ ΚΥΚΛΟΦΟΡΗΣΕ ΣΤΙΣ 17/3/09... meta apo ollh thn mapa poy probalei h tv kai h moysikh eirthe kai kati kalo.meta apo 5 xronia.
stella
Οι γονείς της δωδεκάχρονης Στέλλας, ιδιοκτήτες ενός παρακμιακού καφέ-μπαρ στο Παρίσι του 1977, πίνουν και καβγαδίζουν όλη μέρα, στέλνουν όμως την κόρη τους σ' ένα αριστοκρατικό σχολείο. Ανάμεσα στους δυο αντίθετους αυτούς κόσμους, το κορίτσι ενηλικιώνεται βίαια, αντιμετωπίζοντας την πραγματικότητα και ταυτόχρονα δραπετεύοντας από αυτήν.
Η ΠΑΙΔΙΚΗ ΗΛΙΚΙΑ ΣΕ ΜΙΑ 70s ΝΟΣΤΑΛΓΙΚΗ ΚΑΙ ΣΚΛΗΡΗ ΕΚΔΟΧΗ. ΕΝΑ ΤΡΥΦΕΡΟ ΚΑΙ ΣΥΓΚΙΝΗΤΙΚΟ ΦΙΛΜ ΜΕ ΤΗΝ ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΗ ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΜΙΑΣ ΥΠΕΡΟΧΗΣ 12ΧΡΟΝΗΣ.
koteinos kodikas knowing
Πιτσιρικάς ανακαλύπτει κομμάτι χαρτιού που γράφτηκε πριν από 50 χρόνια και είναι γεμάτο αριθμούς που παραπέμπουν σε μεγάλες καταστροφές που έχουν λάβει χώρα στο ενδιάμεσο χρονικό διάστημα. Το άσχημο της υπόθεσης είναι οτι οι τελευταίοι αριθμοί αναφέρονται σε μελλοντικές ημερομηνίες...

ο "Σκοτεινός Κώδικας" είναι από αυτές τις ενοχλητικές περιπτώσεις ταινιών που 20 λεπτά πριν το τέλος τους εισάγουν κάτι απολύτως ασύνδετο στην αφήγηση κάνοντάς το αδύνατο να μιλήσουμε γι'αυτήν επί της ουσίας δίχως να αποκαλύψουμε το φινάλε. Θα αρκεστούμε λοιπόν στο να πούμε πως ο πάλαι ποτέ ελπιδοφόρος σκηνοθέτης Άλεξ Πρόγιας ξεκίνησε εδώ μάλλον για να εξετάσει το ρόλο του Θεού (ή της όποιας ανώτερης δύναμης μπορεί να υπάρχει) στις ζωές μας αλλά και στη Ζωή, γενικότερα, όμως κάπου στην πορεία συγχύστηκε και προτίμησε αντ'αυτού να σκηνοθετήσει ένα από αυτά τα αριθμολογικά θρίλερ καταστροφής της σειράς.

H XOUNTA KAI TO CINEMA O KAPETAN KEMAL O SYNTROFOS KAI TO MIKRO EGKLHMA

TO Z TOY KWSTA GAYRA XANABGENEI SE NEA KOPIA SXEDON ME 40 BRABEIA KAI 40 XRONIA ARGOTERA PARAMENEI MONTERNO YPODEIGMA POLITIKOY THRILER BASISMENO STHN YPOTHESH LAMBRAKH APO TO BIBLIO TOY BASILH BASILIKOY SE SENARIO TOY XORKE SEMBROYN. H XOUNTA DEN AFHSE H TAINIA NA GINEI EDO KAI EGINE STHN ALGERIA ME THN EIRHNH PAPA KAI TON MONADIKO IB MONTAN ME APOTELESMA TO OSKAR KALHTERHS XENHS TAINIAS NA PAEI MONTAZ NA TO XASEI H ELLADA OPOS KAI STHS KANES POLY KALOS EINAI O TERNTIAN KAI H MONADIKH MOYSIKH TOY MIKH THEODORAKH.AN KAI 40 XRONIA PRIN H TAINIA EINAI MONTERNA STON TROPO GYRISMATOS THS KAI SKHNOTHESIAS ME POLY KALO MONTAZ.

O KAPETAN KEMAL O SYNTROFOS EINAI TO BIOGRAFIKO TOY MIXRI MPELI TOYRKOS 92 ETWN SHMERA O KAPOTE KAPETAN MIXALHS TOY ELAS XEKINHSE THN ZOH TOY WS ETHNIKISTHS META MORFONETAI STHN AMERIKH KAI GINETE KOYMOYNISTHS TO 47 SYNTASSETAI ME TON DHMOKRATIKO STRATO KAI BIWNEI MIA PERIPETEIWDHS ZOH POTE STHN EYRWPH KAI POTE STHN FYLAKH STHN XWRA TOY.TO NTOKIMANTER EXEI MOTO THN ADELFOSYNH TWN LAWN KAI XEKINAEI APO THN THRAKH KAI TELIWNH EKEI. H ETHNOLOGIKH POIKILIA MILAEI APO MONH THS. TOY FTOY LAMPRINOY.

Ο Λεωνίδας (Αρης Σερβετάλης), έχει μόλις αποφοιτήσει από τη Σχολή Αστυνομικών κι έχει μετατεθεί σ’ ένα πανέμορφο, πλην όμως μικρό κι απομονωμένο νησί του Αιγαίου. Οι επαγγελματικές του προκλήσεις περιορίζονται στο να τοποθετεί πινακίδες «Απαγορεύεται ο Γυμνισμός» στις ερημικές παραλίες του νησιού. Θέλει ν’ αναλάβει ευθύνη, αλλά δεν έχει αντικείμενο, οπότε, κατά κύριο λόγο, βαριέται και κάνει υπομονή.Η Αγγελική (Βίκυ Παπαδοπούλου), είναι η πιο διάσημη κόρη του νησιού, αλλά ζει στην Αθήνα. Είναι η παρουσιάστρια της πρωινής εκπομπής «Καλή, Καλή σας Μέρα» κι έχει μόλις πάρει το μεγάλο τηλεοπτικό βραβείο για τη δουλειά της. Είναι όμορφη, νέα, επιτυχημένη και δημοφιλής, κι αν κάτι της λείπει, αυτό σίγουρα δεν είναι η ζωή στο νησί. Οι ντόπιοι, ωστόσο, παρακολουθούν τελετουργικά την εκπομπή στο καφενείο και θαυμάζουν τη συντοπίτισσά τους: δική τους, αλλά ταυτόχρονα επιθυμητή κι απρόσιτη. Οι συνθήκες θ’ αλλάξουν όταν ο Λεωνίδας θ’ ανακαλύψει στον γκρεμό το πτώμα του γέρου Ζαχαρία. Πώς πέθανε ο γέρος και γιατί στην τελευταία του στιγμή χαμογελούσε; Ηταν ατύχημα ή, όπως υπαγορεύει το ένστικτο του Λεωνίδα, τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά; Ξαφνικά ο νεαρός αστυνομικός πρέπει να βρει απαντήσεις σε σημαντικά ερωτήματα: Γιατί ο Αρχηγός της Αστυνομίας μοιάζει τόσο αρνητικός προς την έρευνα του Λεωνίδα; Γιατί η Γιατρός / Πάρεδρος της κοινότητας έχει στο σαλόνι της τη μακέτα ενός μεγάλου ξενοδοχειακού συγκροτήματος; Γιατί το βράδυ μετά το θάνατο του Ζαχαρία, η Αγγελική επιστρέφει εσπευσμένα στο νησί; Τέλος, υπάρχει περίπτωση αυτή η κοπέλα που μοιάζει να τα έχει όλα, να θέλει και τον Λεωνίδα; Όπως ο κάθε κάτοικος του νησιού, που ερμηνεύει το θάνατο του Ζαχαρία σε συνάρτηση με τον εαυτό του, έτσι κι ο Λεωνίδας θα χρησιμοποιήσει τις εμπειρίες του για να σχηματίσει τη δική του εκδοχή για το τι ακριβώς συνέβη με τον Ζαχαρία, αλλά και με τη δική του ζωή, όπως ξαφνικά ανατράπηκε, μέσα στην ησυχία του καταγάλανου Αιγαίου. O σκηνθέτης Χρίστος Γεωργίου μιλά για το "Μικρό Έγκλημα"Το Μικρό Έγκλημα είναι μια δυνατή, απλή ιστορία σ’ ένα όμορφο περιβάλλον. Μια ανθρώπινη ιστορία, με χιούμορ, δυνατή αφηγηματική δομή και με τη δυνατότητα εντυπωσιακού οπτικού στυλ. Πιστεύω ότι το Μικρό Έγκλημα είναι μια διασκεδαστική, ζεστή και όμορφη ταινία. Βασική μου πρόθεση, ως σκηνοθέτης, θα είναι να είμαι αληθινός προς το σενάριο και την ισορροπία ευαισθησίας, ζεστασιάς, χιούμορ και ανθρωπιάς, με τα οποία παρουσιάζει την ιστορία και τους χαρακτήρες του. Ο πρωταγωνιστής, ο Λεωνίδας, είναι ο νέος αστυνομικός στη μικρή πόλη. Απρόθυμα παίρνει μετάθεση σ’ ένα μέρος όπου θα προτιμούσε να μη βρίσκεται. Έτσι είναι το τέλειο άτομο για να δράσει ως οδηγός μας. Μας δίνει το ιδανικό σημείο εκκίνησης. Ένα κενό φύλλο χαρτιού, χωρίς να υπάρχει γνώση του μέρους, ή των ανθρώπων. Μ’ αυτήν την έννοια ταυτιζόμαστε μαζί του ολοκληρωτικά, μιας και είναι ακριβώς σαν κι εμάς. Με τον αφελή κι ελαφρώς αδέξιο τρόπο του αρχάριου και του ξένου, ο Λεωνίδας αρχίζει την έρευνα. Κι αντί να συλλέγει στοιχεία, μαθαίνουμε για τους ανθρώπους της μικρής πόλης, τις επιθυμίες, τις φιλοδοξίες και τους φόβους τους. Τις θεωρίες συνωμοσίας του ιδιοκτήτη της Ταβέρνας, τα έργα ανάπτυξης του πάρκου νερού της Δημάρχου, την εμμονή του Αρχηγού της Αστυνομίας με το ψάρεμα, την επιθυμία απόδρασης του παιδιού με το BMX. Μέσα από την κωμωδία, η ταινία θα μας διασκεδάσει, με χαρακτήρες που είναι αστείοι αλλά επίσης ζεστοί κι ανθρώπινοι και που μας θυμίζουν τους εαυτούς μας. Η φιλοδοξία είναι το κοινό θέμα σ’ αυτό το σενάριο. Οι φιλοδοξίες του Λεωνίδα να γίνει αστυνομικός στη μεγάλη πόλη, οι φιλοδοξίες της Νίκης να γίνει διάσημη τηλεπαρουσιάστρια, η φιλοδοξία του Ζαχαρία να επιτύχει στην Αυστραλία. Μέσα από τις προσπάθειες των χαρακτήρων να κάνουν τον κόσμο τους λίγο καλύτερο, κάτι με το οποίο όλοι ταυτιζόμαστε, βλέπουμε ότι συχνά οι στόχοι που θέτουν για τον εαυτό τους ίσως δεν επιτευχθούν ποτέ, αλλά καθώς ζουν προς αυτούς τους στόχους, ορίζουν έτσι και τις ζωές τους. Κατά τον Τζον Λένον, «Η αληθινή ζωή είναι κάτι που σου συμβαίνει ενώ έχεις άλλα σχέδια.»Το Μικρό Έγκλημα παρουσιάζεται ως μια ρομαντική κομεντί, αλλά όπως κάθε καλή κωμωδία έχει στο κέντρο της κοινωνικά θέματα με τα οποία μπορούμε να ταυτιστούμε όλοι. Οπτικά θα χρησιμοποιήσουμε πλήρως τη φυσική ομορφιά του περιβάλλοντος της ταινίας, ένα ειδυλλιακό νησί στη θάλασσα του Αιγαίου. Θα δώσουμε στην ταινία ένα ρυθμό και μια ματιά που θα της επιτρέπει ν’ αναπνέει με τον τρόπο που πάντα αναπνέουν τα μικρά νησιά. Μ’ έναν τεράστιο ουρανό κι έναν λαμπερό ήλιο, περικυκλωμένο από βαθιά γαλάζια θάλασσα. Στοιχεία που μοιάζουν με τον ορισμό της ελευθερίας όταν τα πρωτοβλέπεις, αλλά που σταδιακά γίνονται πιο βαριά και σχεδόν κλειστοφοβικά στην κενότητά τους. Η οπτική αίσθηση πρέπει να ηχεί το ταξίδι του Λεωνίδα. Ξεκινά απλό και ευθύ, καθώς αυτός βλέπει μόνο την επιφάνεια των πραγμάτων, και μετά γίνεται πιο περίπλοκο, πιο πλούσιο και συνυφασμένο με τις ζωές των άλλων ανθρώπων. Αυτή η εξέλιξη από την απλότητα ως ένα πιο περίπλοκο και πλούσιο στυλ θα αντικατοπτριστεί στα καρέ, το φωτισμό, τη χρήση χρώματος και την κίνηση της κάμερας. Ο καταλύτης ανάμεσα στους δυο κόσμους, και το μέρος που ξεκινά το ταξίδι του Λεωνίδα, είναι ο σκοτεινός γκρεμός όπου βρίσκει το πτώμα του Ζαχαρία, και τον οποίο επισκέπτεται ξανά για να ολοκληρώσει το ταξίδι του. Η μουσική θα σχετιστεί με τους κόσμους των χαρακτήρων της μικρής πόλης. Μια ποικιλία ήχου τόσο πλούσια, όσο αυτή των χαρακτήρων, που θα περιλαμβάνει τα πάντα από το ρεσιτάλ πιάνου και βιολιού, τα ρεμπέτικα της Ταβέρνας, τη ραπ ή τα τζανγκλ του παιδιού με το BMX μέχρι και τις νοσταλγικές μπαλάντες της κυρίας Πλειάδη από το ’50. Μ’ αυτόν τον τρόπο το σάουντρακ της ταινίας θα είναι ένα πλούσιο και ποικίλο κολάζ διαφορετικών φωνών και μελωδιών των ανθρώπων του μικρού νησιού. Σε μια ταινία, μία εικόνα συχνά συλλαμβάνει ολόκληρη την ουσία της. Στο Μικρό Έγκλημα αυτή η εικόνα είναι ο Λεωνίδας στο μικρό μηχανάκι του που τρέχει προς την προβλήτα. Ο Λεωνίδας χτυπά τη ράμπα με ταχύτητα και πετά στον αέρα πάνω από το νερό. Ουρλιάζει από την αδρεναλίνη. Σε αυτή την εικόνα του σύγχρονου Ίκαρου, αυτό που μας ενθουσιάζει είναι η ενέργεια και η δύναμη, που εκφράζει την επιθυμία του να πετάξει.

EPIKAIROTHTA KAI BIA

H KYBEREPITHESH STA ERGASIAKA DIKAIWMATA KATAGGELOYN TA SYNDIKATA KAI KALH TOYS ERGAZOMENOYS STHN SE MAZIKH SYMETOXH STHN APERGIA . OI APOLYSEIS -H DIATHESIMOTHTA- YPOXREOTIKES ADEIES - PERIKOPES TWN HMERON ERGASIAS MISTHOY KAI ASFALISHS (4HMERO KAI 3 HMERO) - THN ALLAGH STA SYNDAXIODOTIKA SYSTHMATA KAI META THN PROTHYOURGIKH KALYPSH.

PERNOYN MORFH XONOSTIBADAS KAI GINONTAI PLEON KATHHMERINO FENOMENO ERGATIKHS AYTHAIRESIAS. ME PROFASH THN DIETHNH KRISH EPIXEIREITAI ISOPEDOSH TWN ERGASIAON SXESEON.
OTAN EPI 5 XRONIA APAYTWNEIS KATHHMERINA 10.000.000 KOSMO TO EPOMENO EINAI NA KOYRASTHS .
H KOINWNIA DEN ANTEXEI ALLO!

KATI ALLO TWRA.
PERISTATIKO POY EGINE STHN ATHINA THN TRITH MIA DIMOSIOGRAFOS APO TA NEA EPESE THIMA LYSTEIAS APO METANASTES STHN SOFOKLEOYS OTAN PIGENE NA PAREI SYNENTEYXH APO TON ALEXH TSIPRA OI METANASTES MPHKAN MESA STO AMAXI THS OTAN ODHGOYSE KAI THS PIRANE TO THLEFONO THS. META TO AMAXI THS TO AFISE STH THESH POY TOAFINOYN TA STELEXH KAI EFYGE KATHE MERA STO SYGKEKRIMENO SHMEIO GINONTE POLLA PERISTATIKA H ASTYNOMIA EINAI LIGO PIO PANO. PREPEI NA GINEI EPITELOYS KATI ME OLLOYS AYTOYS POY PEINANE KAI KANOYN OLLA AYTA POY KANOYN.KAI GIA AYTO FTEME OLLOI MAS GIATI DEN EXOYME ENA SYSTHNA GIA OLLOYS AYTOYS KAI GIATI AFHSAME NA DIALITHOYN OI XORES TOYS.
AYRIO MPOREI NA EIMASTE EMEIS.